𝗗𝗥𝗘𝗔𝗠
YUIJI MOIRA VERDIN POV
I'm still wondering how knight burned that food? Akala ko ba marunong s'yang mag luto? Ngayon ko lang din kasi na alala na marunong na s'yang mag luto at s'ya na mismong nag sabi sa'kin nun sa'kin, mm?
“Are you listening to me? why did you do that to me? You like him more than me, am I right?” nabalik lang ako sa ulirat ng marinig ko ang sunod sunod na tanong ni kuya xio sa'kin.
Matapos kasi ang nangyari kanina hinila niya ako papunta dito sa opisina n'ya
“eyyy hindi ko naman kasi alam na ganon pala 'yong gagawin ni knight!” napakamot ako sa batok “Sorry na”
Kainis naman kasi! Sarap sapakin nong lalaking 'yon kong hindi ko lang s'ya mahal!
“do you like him?” natigilan ako sandali bago dahan dahang tumango.
“Damnit!” nagulat ako sa bigla nitong pag sigaw “You need to forget your feelings for him yuiji, kasi hindi pwede!” lumapit ito sa'kin.
“Bakit? Dahil ba ang daddy ni knight ang pumatay sa magulang natin?” siya naman ngayon ang natigilan dahil sa sinabi ko.
“How d-did you kn—”
“kasi alam ko! Kasi narinig ko kuya at naniniwala akong walang kasalanan ang daddy ni knight! Napag bintangan lang siya!” buong lakas kong sigaw.
Hinawakan nito ang balikat ko at mahina akong niyogyog
“Wake up yuiji! you are blinded by your feelings for him” nakikita ko sa mga mata nito ang poot at galit “siya ang pumatay sa magulang natin!”
Hinawakan ko ang kamay ni kuya at inalis sa balikat ko, hinawakan ko ang pisngi nito at marahang hinaplos.
“Listen na pag bintangan lang ang daddy ni knight katulad ng pag bintang sa'yo na Ikaw ang pumatay sa daddy ni knight”
“buksan mo ang mata mo at malalaman mong hindi si knight ang tunay na kalaban dito” napakunot ang noo nito dahil sa sinabi ko pero nginitian ko lang ito “kaibigan mo si knight at kaibigan kadin ni knight kuya I hope your friendship will not be destroyed by misconceptions” Usal ko bago ito iwan sa opisina niya.
Hindi ito ang oras para sabihin ko kong sino ang pinag mulan ng gulong ito hanggat wala pa akong matibay na Ibindensya.
Bumaba ako ng hagdan at dumirestso sa may library, may sarili akong library mahilig din kasi akong mag basa ng mga libro.
Naupo ako sa mahabang sofa at napatitig sa mga librong nakapaligid sa'kin.
Dito ako madalas pumunta kapag gusto kong makapag isip isip 'yong amoy kasi ng libro nakaka relax.
Wala na din dito sila knight umalis kani kanina lang.
Humiga ako sa sofa at ipinikit ang mga mata.
~
Ang dilim.. hindi ko makita ang itsura ng nasa sapaligid ko dahil sa subrang dilim.
Napatingin ako sa bulto ng taong nasarapan ko nag lalakad ito palayo sa'kin hindi ko alam pero nakaramdam ako ng lungkot habang nakikita itong unti unting lumalayo sa'kin.
Tumigil ito saglit at lumingon sa'kin masyadong malabo pero alam kong ngumiti ito.
Ngumiti sa'kin.
Gusto kong tumakbo at lapitan ito gusto ko siyang pigilan na 'wag ng umalis kasi nalulungkot ako pero hindi ko magawa hanggang sa unti unti itong nag laho sa paningin ko.
