𝗝𝗨𝗦𝗧 𝗗𝗢𝗡'𝗧 𝗞𝗜𝗟𝗟 𝗠𝗬 𝗕𝗥𝗢𝗧𝗛𝗘𝗥
KEVIN XIO VERDIN POV
“I need to talk to your boss” Usal ko sa secretary ni knight.
“May appointment po ba kayo sa kanya?”
“Wala but I need to talk to him, it's very important”
“I'm sorry sir pero kailangan niyo mo ng mag pa appointment b—HEY SIR!!” Hindi kuna pinatapos ang sasabihin nito at agad na pumasok sa opisina ni knight.
Nakita ko siyang nakaupo at seryosong nakatingin sa kanyang laptop.
“Knight..” Napatingin ito sakin.
Nakita ko ang gulat sa mga mata nito pero panandalian lang iyon at bumalik ulit sa pagiging seryoso.
“Nice to see you again xio it's been a while since huli tayong nagkita..” Isinirado nito ang laptop “So.. How are you? Anong ginagawa mo dito sa kumpanya ko?”
“Sir biglang na lang po siyang nag pumilit na pumasok dito” Wika ng secretary ni knight na sumunod pala sakin.
“It's ok camille, kilala ko siya” Usal nito bago sininyasan na umalis ito.
“Ok p-po sir” Yumuko muna ito bago lumabas ng opisina.
“Saan mo dinala ang kapatid ko knight?” Agaran kong tanong.
Ngumisi naman ito.
“I don't know?”
“Alam kong ikaw lang ang pwedeng kumidnapped sa kapatid ko!”
“Oh c'mon xio! Bakit ko naman gagawin yon?”
“Because you think I kil—” Natigilan ako.
Damn! Hindi ko pwedeng sabihin!
“Because what? Ano?! sabihin mo!” wala na ang mapaglarong ngisi nito kanina.
“Ibalik mo na sakin ang kapatid ko”
Tumayo ito sa pagkakaupo at lumapit sakin at mahinang bumulong.
“Wala akong alam sa sinasabi mo xio” Dahil sa subrang inis na suntok ko ito samukha.
Alam kong siya! Alam kong siya yong may pakana kaya nawawala ngayon si yuiji!
Kitang kita kong ang pag dugo ng gilid ng labi nito dahil sa ginawa kong pag suntok.
“Alam kong alam mong hindi ko magagawa yon” Usal ko
Pinahid niya ang dugong nasa gilid ng labi niya at masama akong tinitigan.
“Get out you fucking killer!”
{YUIJI MOIRA VERDIN POV}
Nang tuluyan ko ng mabuksan ang pintuan ng kwarto ng mag kambal ay naramdaman ko na lamang ang pag buhos ng tubig mula sa itaas.
“Shit! HAHAHA”
“Sapul!!”
Tawanan nilang dalawa ang maririnig sa buong kwarto.
Umagang umaga ito agad yong bumungad sakin? Wow!
“Shu—arhgg!” Pinilit ko na lang pinakalma ang sarili ko at lumabas na lamang ng kwarto.
Kita ko ang gulat sa mukha ni Ivan ng makita ang itsura ko pero hindi ko na lang iyon pinansin at nag patuloy na lang sa paglalakad, naramdaman ko namang sumunod ito sakin.
Bakit ganon yong mga ugali ng mga batang yon? Ang sama!
Basa tuloy ako!
Kay knight ba sila nag mana? Pero Parang hindi! Imposible!
