Baba Demek Ne Kadar Zormuş

2.9K 172 15
                                    

Gece yarısı...

Sessiz, soluksuz.
Ama çığlık dolu.
Derin derin nefesler alıyor.
Ay...
Gökyüzünde.
Yeni bir gün doğarken,
Kaybolmayı umuyor.
Kadın...
Geceyi seviyor.
Ayı izlemeyi seviyor.
Gece yarısında sessizce haykırmayı da.
Bir kadın daha...
Tüm dünya onun elleri altında.
Koruması gereken bir beden var,
Kucağında.
Geceler lanetli.
Yıldızlar çaresiz.
Kadın kucağındaki kadına sarılmış.
Yeryüzünü yatak yapmışlar.
Gökyüzünü yorgan.
Canları acıyor.
Ama mutlular.
Bu gün olmasa bile.
Gelecekte belki daha çok,
Mutlu olacaklar.


"Özgür kalksana."

"Bana ne. Gel sen kucağıma."

"Olmaz hadi. Kalk. Babanlar ile yemeğe çıkacağız bugün."

İnleyerek kalkarak üzerinden yorganı attı. Babası ve babasının ailesi ile yemeğe çıkacak olma fikrimizin onu heyecanlandırdığını biliyordum. Gece uyumayı becerememiş ve beni de iki kez kaldırmıştı. İstemeyerek olmuştu biliyordum ama yine de kalkmıştım sonuçta. Onu daha önce bu kadar heyecanlı görmemiştim. Belki de korkuyordu. Korkunca acayip garip tavırlar sergiler benim sevgilim. En basiti korkunca çok heyecanlandığı için her gün yaptığı işi yapamaz.

Mesela, şu an o dolabın önüne oturmuş kıyafetlerimize bakıyor. Kararsız. Ve boş bakıyor.

Halbuki şu anda elini koymuş gibi bulduğu bir pantalon ve gömleği eline almış ve giyinmiş olmalıydı.

Dolabın önünden kalkıp yanıma geldi. Üzerime tırmanarak kucağıma doğru çıktı. Eğilip boynumu öpünce kafamı kaldırdım.

"Özgür olmaz şimdi."

Dudaklarını bir kere daha boynuma bastırdı. Yavaşça emmeye başladığında yanlışlıkla bir memnuniyet belirtisi olarak dudaklarımdan bir mırıltı döküldü.

"Oluyormuş demek ki."

Diye söylenerek elini tişörtümden içeriye soktu. Yavaşça okşadı ve sol göğsümü kavradı.

"Özgür gerçekten olmaz."

Beni dinlememişti. Dudaklarımı hapsetmiş ve vücudumda egemenlik kurmuştu. Ve belki de iki saat süren o sevişmeyi yaşamıştık. Doğrusu stres altındayken bile işi gücü sevişmekti. Ne bekliyordum ki. Beni kucaklayıp banyoya götürürken vücudlarımızın birleşmesinden doğan ve vücudumuzun hafif nemlenmesini sağlayan tere Teşekkür ediyordum.

Kalemin Kalbime DokunduHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin