Kalemin Kalbime Dokundu

Ailemize Hoşgeldin Kızım...

Oha bildiğiniz büyüyoruz. Nerdeyse 2 ay olacak. Ve ben olacağından devam edeceğimizden umutluyum. İyi okumalar.

Ailemle tanış sevgilim.
Bir garip anam yok ama.
Gideriz onunda toprağına.
Avuçlar öperiz kuru toprağını.
Havalar soğuktur ondan kuru toprak.
Alırız elimize testiyi.
Su dökeriz anacığımın toprağına.
Bir yiğit babam vardı ama.
Olsun istemesin beni.
Sen varsın ya bugün.
Dün silinip gitti geçen gün.
Babamdır. Atadır.
Versin elini öperim.
İstesin koşar giderim.
Destekçi bir kardeşim hiç olmadı ama.
Varsın olmasın ben yine kardeş sevgisini bilirim.
Seni sevmeyi de bilirim.
Saymayıda bilirim.
Ben bilirim sevgilim.
Bir baba ocağım olmasa da.
O acak nasıl yanar bilirim.

Kapıdan içeri adım attığımız an bir çocuk fırladı bize baktı ve hızla kaçtı. Özgür hızla peşinden koşup çocuğu yakaladı. Kucakladı ve sırtına attı. Geri dönüp bana baktığında ben hala orada yani kapıda dikiliyordum. Kapıyı açan adam açtığı gibi salona gitmişti. Özgür elini uzattı. Elini kavradım beni yanına çekti sağ tarafına. Sol omuzunda kafa üstü sarkıttığı küçük erkek çocuk vardı. Salona girdiğimiz an sesler kesildi. Özgür çocuğu kanepeye fırlattı. Çocuk sekti ve yere yuvarlandı. Gözlerim faltaşı gibi açılmış ona bakıyordum. Bir kadın girdi içeriye yavaşça. Üzerinde sabahlık vardı.

"Özgür, oğlumu aptal yapacaksın. Kaç kere şu çocuğu fırlatma dedim sana. Kaan koş anneannen çağırıyor tatlım."

Çocuk yerden fırlayıp gözden kayboldu. Sabahlık giyimiş kadın Özgür'e pas vermeyip bana yaklaştı ve kocaman sarıldı.

"Hoş geldin tatlım. Ben Meral. Özgür'ün büyük kuzeniyim. Şurada oturan Furkan. Köşedeki benim eşim Ata. Ve bir de Fırat var."

"Fırat nerde abla?"

Özgür'ün sorusuyla başlar ona çevrildi.

"Küçük bey sevgilisiyle sinemada Özgür."

Furkan cevap verdi. Özgür gülümsedi.

"Tamam. Bu da kız arkadaşım Ada. Furkan onu ayartmaya çalışma. Kıza da yavşama. Ciddi düşünüyoruz."

Tamam neredeyse dilimi yutacaktım. Konuşamıyordum. Meral abla -ona ne demeliyim bilmiyordum?- gülümsedi.

"Tatlım çok gerginsin. Hadi. Gevşe azıcık. Büyük patronlar yukarıda hadi bakalım ona bir görün."

Tamam yutuyorum dilimi. Bir saniye. Herkez birlikte üst kata yöneldi. Özgür beni çekeledi arkamdan. Kolunu bana sardı. Dudaklarını da dudaklarıma bastırdı. Bu cesaret nereden geliyordu. Yukarıda tüm sülalesi var. Kız burada beni öpüyor. Ayağıma değen şey ile çığlık attım. Gözlerini açınca bunun Kaan olduğunu fark ettim. Ben farklı bir şey sandım yeminle.

"Anne teyzem kızı öptü."

Bağırarak merdivenlere yöneldi. Bir an yavaşladı. Merdivenlerden yavaşça çıkarken Özgür onu kucaklayıp omzuna astı. Astı ciddi anlamda. Ufacıcık çocuk. Komik duruyordu. Bir an bunu kendi çocuğuyla yaptığını düşünmüştüm. Hatta ikimizin çocuğu...

Yok daha neler!!!

"Özgür. Kızım gelirken sevgilini de getir. Bir kaç adım çıkın bi zahmet. Şöyle bir göreyim yeni gelinimi..."

NE? Bu da ne demek? Ne gelini ya? Ciddi dedik de yuh! Hemen gelin oldum. Özgür bu yaa. Ne çabuk kabullendiler bunlar beni?

"Heyecan yapma teyzem ve eniştemin elini öp. Ama canım cicim falan kullanma. Hoşlarına gitmez. Yapmacık buluyorlar."