Kalemin Kalbime Dokundu

Komik Şey Seni.

Öhöm öhöm okuyucularım selamlar.

Sadece; geç güncelliyorum farkındayım. Fakat o kadar yoğunum ki sınavlarım da başlıyor. Şu aralar gereken sadece okulum ve güzel notlar. Lütfen anlayın.

Teşekkürler ve iyi okumalar.

Yine de bekliyorum.
Zamanı ya da seni.
İkinizden birisi beni alacak.
Ben zamandan yanayımm hani.
Seversin bir gün diye bekledim seni.
Ama işte hep boşuna.
Sadece aşk belki.
Pardon aşk olmaz böyle fakat;
Belkide hoşlanıyorum.
Belkide sadece alıştım sana.
Yanımda oluşuna.
Elimi tutuşuna.
Bakışlarına ve laflarına.
Gülerken sarılmana.
Ağlayınca güldürmene.
Sevgine alıştım heralde.
Gözlerine...

"Anne baba?"

Eve büyük bir heyecanla girmiştim. Berkan ve Eylül salonda sarmaş dolaş oturuyorlardı.

"Ayrılın. Sizi böyle görmeye alışmak zor olacak."

Ortalarına oturdum. Eylül kafasını omuzuma koydu. Berkan ise beni dürtmeye başladı.

"Ya sevgilim ile aramdan çıkarmısın kardeşim? Ben sen ve Özgür'ün ortasına dalıyormuyum.''

"Dal bakalım ne oluyor? Hem benim kız arkadaşım sevmez öyle şeyler. Bak ciddi ciddi eli ağır."

"Ya sen ciddimisin? Kız arkadaşından dayak mı yiyeceğim yani?"

''Tabiki sonu...."

"Ya susun tamam. Ada hadi söyle ne söyleyeceksen kalk. Çocuğumuzun adını tartışıyorduk."

"Nee? Çok tatlı. Ada olsun lütfen. Hem Ada ismi harika bir isim. Bakınız örneği ben."

Berkan gözlerini bana sabitlerken Eylül de gözlerini devirdi. Gülümsedim ve ayağa kalktım.

"Akşam dokuz, on gibi Özgür'ün teyzesine yemeğe davetliyiz. Uyumlu ve şık giyinin."

Salondan çıkıp annem ve babama ayarladıkları odama ilerledim. Kapıyı tıklatacakken durdum. İçerden bağrışmallar geliyordu. Kulak kabartınca annemin konuştuğunu fark ettim. Benim hakkımda.

"...Anlamıyor işte. Aşık oldu gidiyor kızın peşinden. Aşk sanıyor aslında. Ne bu ya? Kız mimar olsa milyoner olsa güzel olsa şu butch mı ne o tip takılsa bana ne fayda. Ben ailemize yakışan bir damat istiyorum o kadar. Ahh hep o senin kot kafan yüzünden. Azıcık naz yaptı kızın sana hemen yelkenleri suya indirdin. Hep kızını tut sen zaten karının yanında olma. Oğlan yapsa böyle bir aptallık tepkini merak ediyorum....."

Odaya aniden dalmam ile annem sustu. Dolu gözlerimle ona baktım.

"Bu ne demek? Arkamdan işler çevirmek niye? Niye bir kez olsun benim ihtiyaç isteklerim karşılanmıyor. Bu zamana kadar hep isteklerinizi karşıladım. Gurur duymak istedin. En iyi universitelerden birini kazandım. Kazandık. İkizimle. Hep dediklerinizi yaptık. Büyü dedin. Büyüdüm. Otur dedin oturdum. Kalk dedin kalktım anne. Neden yetmiyor hala. 20 yaşına giriyorum. İlk defa aşık oluyorum ben. İlk defa. Bu son olacak, eğer Özgür senin yüzünden beni terk ederse. Özgür'ün peşinden gider düğün davetiyeme de adının başına merhumu ekletirim. O beni senin yüzünden bırakırsa anne. Benim için ölürsün. Bu kadar diyebileceklerim. Saat dokuz gibi ailesi bizi yemeğe bekliyor. Ahh pardon ailesi dedim. Teyzesi ve teyzesinin ailesi..."

Odamdan resmen fırlayarak çıkıp Özgür'ün odasına girdim. Kendimi yatağa atarken kafamı boşaltıp ağlamamaya çalıştım. Özgür ile dün gece yaşadıklarımız aklıma hucum etti. Bu yatakta.