Kalemin Kalbime Dokundu

*14.02.1997*

"Hayır anne hayır ya yapma lütfen."

"Çığlık atarak bağırdı. Tabi korktum. Beklemiyordum böyle bir şey. Tuvalete bir girdim. Oturmuş ağlıyor. Yanına gidip ne olduğunu sordum. Bekaretimi kaybettim dedi. Sonradan anlaşıldı tabi sadece regl olduğu."

Evet annem şu anda Nazar teyze, Meral Abla, Yaren, Özgür ve tabi ki zaten o âna tanık olan Eylül'e ilk adetimde ağladığımı anlatıyor. Neden anne?

Sadece Özgür'ün atabileceği tonda hem erotik bir hava taşıyan hem de alaycı kahkaha ile sevgilime döndüm. Belki de erotik olan bölüm yanlızca kendi fikrimdi.

"Gülme Özgür. Öyle görünce bekaretimi kaybettiğimi sandım. Yani hepsi Eylül yüzünden. Konuşurdu da konuşurdu. Yani kulaktan dolma laflar ile beni kazıklıyordu. Korkmuştum ne kadar önemli olduğunu biliyorum ya."

"Akıllı sevgilim benim."

"Sen ne yaptın?"

"Efendim?"

"Diyorum ki sen nasıl farkettin?"

"Bilmem herşeyin bilincindeydim. Farkettim anladım bu yani."

"Bu kadar mı? Sevgilin burada insanları gülmekten çatlattı. Sen yanlızca farkınamı vardın?"

"Evet."

Özgür elini belime koyup tikimle oynamaya başlayınca kıvranmaya başladım. O sırada Yaren konuştu."

"Özgür teyzem sana kasetleri verdi mi?"

"Ne kaseti?"

"Annenin sana çektiği kaset."

"Annem bana kaset mi çekti teyze?"

Herkes sessizleşti. Özgür ve teyzesi bakışırken senki kötü bir şey olacakmış gibi bir his vardı içimde.

"Senin terapi gördüğün zamanlar annen ile sana bir kaç video çektik bir gün ona bir şey olursa diye."

"Ve hey günaydın annem öldü teyze."

"Bak hayatım sana onları zor duruma düştüğünde göstericeğime dair annene söz verdim."

"Niye vermedin o halde? Bana bir bak. Lezbiyenim. İntihara kalkıştım. Saçlarımı kestim. Hastayım. Terk edildim daha ne bekliyorsun teyze?"

"Kar tanem sakin ol ve otur sana hiçbirini vermedim çünkü bütün zorluklarının üstesinden gelebilecek kadar güçlü bir kız çocuğu oldun her zaman."

"Teyze. Artık bir kız çocuğu değilim. Teyze ben artık güçlü değilim!"

"Öylesin Özgür. Ben seni tanıyorum."

"Ahh teyze şu tesadüflere bak bu gün olandır ben de beni tanıyorum. Ve ben ister inan ister inanma o kızdan farklıyım."

"Değilsin."

"Ne istiyorsun? Dövmelerimi mi göstereyim? Yoksa içki ve sigaradan maffolmuş içimi mi?"

"Bunlar sadece senin kalıbın. Sen mükemmel bir genç bayansın o kadar."

"Yapma teyze. İkimiz de bunu biliyoruz. İkimizde nasıl kadın olduğumdan tut da neden vücuduma mürekkep enjekte ettirdiğimi biliyoruz."

Ardına bakmadan odamıza doğru yürüdü. Peşinden koştum hızla. Beraber odama adım attığımızda kendini yatağa fırlattı. Hıçkırıp yastığa kafasını gömmesini izledim.

"Hayatım. Ağlama lütfen."

Yanına oturup ona sarıldım. Kafasını boynuma gömdü. Neden bu kadar üzgün olduğunu anlamak zor değildi. Annesi ona video kasetleri çekmiş o daha bunu yeni öğreniyordu. Hem de kim bilir ne kadar yakın olduğu kuzeni daha biliyordu.