10

6 1 0
                                    

...

O ölüm sessizliği olan ses geçirmez bodrumda hapis kaldığım anlar boyunca en az bir kez bile olsun orada son anlarımı yaşadığımı düşünüyor olsam da çekip çıkarmıştı kahramanım yine ve yine beni pençelerinden.

Özgürdüm, özgür bir kuştum artık!

Ruhum özgür...

Bedenim özgür...

Bir tek kalbim tutsak, ona ve aşkına.

Artık uzakta değiliz eskisi gibi.

Veyahut iki yabancı...

İki aşıktık.

İki birbirini seven birey.

Ne olursa olsun yine ve yine birbirinden vazgeçmemiş iki sevdalı.

O Bartu.

Ve ben de İzel.

Ege'nin İzel'i iken şimdi de Bartu'nu gözbebeği. Biricik kadını, doğacak çocuklarının annesi ve sevgili müstakbel karısı!

Hayat değişiyor , devir değişiyor ; günler , haftalar , aylar ve yıllar geçiyor ...

Biz değiştik , aşkımız değişti , mesafeler değişim üstüne değişim yaşadı.

Ama biz hala biriz, birlikteyiz.

Tıpkı olması gerektiği gibi...

Eve girdiğimizde iyice yorgunluk çökmüştü bana. Sürekli esnemelerim onu bıktırmış olacak ki eve girer girmez kapıyı kapattıktan hemen sonra kucaklamıştı beni. Ve yatak odasını bulur bulmaz epeydir özlemini çektiğim yatağa yatırdı beni.

Üstüm başım rezalet bir durumda iken hiçbir şeyi umursamamış ve sinmiştim yatağa.

Bartu üstümü örtmüş ve geri çekilmiş iken elinden yakaladım arkasını dönüp gitmeden.

'' Gitme... '' diye iç çektiğimdeyse direk eğilerek saçlarımı okşamaya başlamıştı.

'' Buradayım ben, hiçbir yere gitmiyorum. '' dedi bana yüzündeki solmaz gülümsemesi ile.

Güven vermiş miydi bu bana?

Bilmiyordum ama uyku bastırdığı an hiçbir şeyi kontrol edemeden uyuyakalmıştım.

...

Kaç saat geçmişti farkında bile değildim, halen hava aydınlık gibiydi. Gözlerim etrafı tararken Bartu'yu aramıştı gözlerim.

Yoktu odada.

Yoktu işte.

Gözlerimi açtığımda yanımda olmasına ihtiyacım olduğu adam gözlerimi açtığımda yoktu işte!

...

Neredeydin , nereye gitmiştin?

Beni bırakıp nasıl gidebilmişti!?

Yorganı üstümden iteklerken ismini seslendim, cevap yok.

Kabus olmalı bu!

O beni bırakmaz...

Bırakmaz değil mi!?

Ya kabuslarım gerçek olursa?

Ya hiçbir şeyi umursamadan intikam isterse?

Ya beni hiçe sayıp bebeklerimi benden koparırsa!?

Tüm bu kuruntularımın ardından sessizce odaya girmişti.

Elinde bir bıçak ile!

Yataktan çıkıp ayağa fırlarken '' Ne yapıyorsun!? '' diye sorduğumda bir bana bir de bıçağa bakmaya başladı.

SANA TUTSAKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin