နတ်နဂါးစစ်သည်

အခန်း ၁၃၆ ( ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး )

နတ်နဂါးစစ်သည်

အခန်း ၁၃၆

( ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး )

ရှန်ယောင် စိတ်ကောက်နေသော်လည်း တစ်စုံတစ်ခု လွဲမှားနေပြီဖြစ်ကြောင်း ခံစားမိလိုက်၏။ ထို့ကြောင့် သူမအား လှေကားမှဆင်းရန် ဆွဲခေါ်သွားသော ယန်ကျင်းကို စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် "ရှုချန်းကော... သူ့ကို ဒီတိုင်းထားခဲ့လို့ မရဘူးလေ..."

"သူက ဘယ်အခြေအနေမှာမဆို လွတ်မြောက်ဖို့ နည်းလမ်းပေါင်းစုံရှိတယ်... ငါတို့ရှိနေတာက သူ့ကို အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေလိမ့်မယ်... အခုအချိန်က ထိလွယ်ရှလွယ်ဖြစ်နေတယ်... လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်တဲ့သူတွေက ရှိနေတဲ့ သူတိုင်းကို ရအောင် သတ်သွားမှာ... ငါတို့ရှိနေရင် ရှုချန်းအတွက် ပိုပြီး ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုး ဖြစ်လိမ့်မယ်... သူ့ကို စိတ်မပူဘဲ ထားခဲ့ရအောင်..."

ရှန်ယောင် ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ခင်မှာပင် လှေကားမှ ခြေသံတချို့ကြောင့် ယန်ကျင်းသည် ရှန်ယောင် ပါးစပ်အား ပိတ်လိုက်၏။ ထို့နောက် နှစ်ဦးသား လှေကားမှ ဟန်မပျက်ဆင်းသွားရာ ၁၀ လွှာသို့ အရောက်တွင် ကုတ်အင်္ကျီရှည် ဝတ်ဆင်ထားသော အမျိုးသားတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရ၏။

ပထမတော့ ရှန်ယောင် ဘာမှ မခံစားရသော်လည်း သူမ အနီးသို့ ဖြတ်လျှောက်သွားသည့်အခိုက်တွင် ထိုသူ၏ မျက်နှာပေါ်မှ အမာရွတ်ကို တွေ့လိုက်၏။ ထိုသူမှာ လူသတ်သမားဖြစ်နိုင်ကြောင်း သိလိုက်ရသည့်အတွက် သူမ ကျောရိုးထဲမှပင် စိမ့်ခနဲ ဖြစ်သွား၏။

ရှန်ယောင် အရမ်းကြောက်မနေစေရန် ယန်ကျင်းက ပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားပေးလိုက်၏။ လူသတ်သမားသည် သူတို့နှစ်ဦးကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ အပေါ်သို့ ဆက်တက်သွားတော့သည်။

လူသတ်သမားထွက်သွားပြီး ခဏအကြာတွင် ရှန်ယောင် တစ်စုံတစ်ခုပြောရန် ဟန်ပြင်လိုက်သော်လည်း နောက်ထပ် လူသတ်သမားတစ်စု ပေါ်လာသည့်အတွက် ယန်ကျင်းက ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်၏။ ဤတစ်ကြိမ်တွင်တော့ လေးယောက်ရှိလေသည်။ ရှန်ယောင်၏ နှလုံးခုန်သံ ပိုမိုမြန်ဆန်လာကာ ပိုမို စိုးရိမ်လာမိသည်။ ရှုချန်းအား သတ်ရန် လူများစွာ ရောက်ရှိလာကြလေပြီ။ ရှုချန်း အဆင်ပြေမည်လော။