နတ်နဂါးစစ်သည်

အခန်း ၁၄၁

နတ်နဂါးစစ်သည်

အခန်း ၁၄၁

( ခင်ဗျား ကျုပ်ကို နောက်တစ်ခေါက် ထပ်ထိုးနိုင်ရင် ခွေးကို သွား -ိုး လိုက်မယ်... )

ထိုအခိုက်တွင် ရှန်ယောင်က အဖေဖြစ်သူကို ဒေါသတကြီးကြည့်ကာ ...

"အဖေ..."

သူ အဆင်ပြေကြောင်း ရှန်ယောင်သိစေရန် ရှုချန်း လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်၏။ အိမ်ပြန်ရောက်ခဲသော ရှန်ယောင်အဖို့ အဖေဖြစ်သူနှင့် ထိပ်တိုက်စကားများရမည်ကို သူ မလိုလားချေ။ ထို့ကြောင့် ရယ်ကာမောကာဖြင့် ...

"ဒီက စီနီယာကြီး ... တိုက်ခိုက်တာကတော့ နည်းနည်းများတယ်လေ... ဒါပေမဲ့ ကျုပ်တို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်တဲ့ တခြားအရာတွေနဲ့ ပြိုင်ရင်ရော ဘယ်လိုလဲ..."

ဝမ်ကျောက် က ရှန်ဝမ်ဆန်း ကို ကြည့်လိုက်ရာ လက်ဘက်ရည်ခွက် မြှောက်ပြီး ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်ကို မြင်လိုက်၏။ ထို့ကြောင့် ဝမ်ကျောက် လည်း ချက်ချင်းဆိုသလို ...

"ဒါဆိုလည်း ကောင်းတာပဲ... စစ်တပ်က ပင်စင်ယူပြီးကတည်းက ငါ့အစွမ်းတွေပြဖို့ အခွင့်အရေးအများကြီး မရခဲ့ဘူး..."

ရှုချန်းက ပြုံးလိုက်ကာ ဝမ်ကျောက် အား ...

"စီနီယာအစ်ကို... ခင်ဗျားရဲ့ ဘယ်ခြေထောက်က ညာခြေထက် နည်းနည်းပိုရှည်တယ်... ဒါက ခင်ဗျား ကန်တဲ့နေရာမှာ ကျွမ်းကျင်တယ်ဆိုတာကို ပြသလို ဘယ်သန်ဆိုတာကိုလည်း ပြတယ်... ခင်ဗျား လက်နှစ်ဖက်လုံးက လက်ဆစ်တွေမှာ အသားမာတွေ ရှိနေတာကြောင့် ခင်ဗျားက လက်သီးနှစ်ဖက်လုံးရော ခြေထောက်နှစ်ဖက်လုံးကိုပါ တိုက်ခိုက်တဲ့နေရာမှာ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် အသုံးပြုတဲ့သူ ဖြစ်ရမယ်... ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျား လက်ဆစ်တွေပေါ်က အသားမာတွေက အရင်ကတည်းက ရှိပုံပဲ... ပြောချင်တာက ခင်ဗျား အရင်လို မလေ့ကျင့်တာ အချိန်တစ်ခုအထိ ကြာနေပြီမဟုတ်လား... ဟုတ်တယ်ဟုတ်..."

ဝမ်ကျောက် က ရှုချန်းကို ကြည့်ကာ အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။

"ဟုတ်တယ်... ဘာလို့လဲ..."

ရှုချန်းက ဝမ်ကျောက် ဗိုက်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ...