၁၇၆( စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မရှိသလောက်ပါပဲ... )

76 11 0
                                    

နတ်နဂါးစစ်သည်

အခန်း ၁၇၆

( စိတ်လှုပ်ရှားစရာ မရှိသလောက်ပါပဲ... )

ဝေ့ယွမ် ၏ အားပါးတရ တစ်တစ်ခွခွ ပြောသံကို ရှုချန်း ကြားလိုက်ရသည်။ ဓားမြှောင်တစ်ချောင်းကို ရှုချန်း ထုတ်ယူလိုက်ပြီး နားကြပ်မှ တဆင့်...

" အားလုံးပဲ နေဦး... ငါ အနောက်ဘက်က လာခဲ့မယ်... အရမ်းကြီး ရန်လိုပြီး မတိုက်ခိုက်ကြနဲ့ဦး... သူတို့ကို တစ်ယောက်မကျန် ရှင်းလိုက်ကြစို့... ပွတ်ကာသီကာလေး အနိုင်ရတာ ငါ့ ပုံစံ မဟုတ်ဘူး... "

ဝေ့ယွမ် ၏ စကားကြောင့် သစ်ပင်များနောက်တွင် ပုန်းကွယ်နေသော စီနီယာစစ်သားများ အရယ်မရပ်သေးချေ။

" ရှုချန်း... ဟူပင်း မျက်နှာ ဘယ်လိုနေလဲ အရင် ပြောစမ်းပါဦး... "

ရှုချန်း ပြုံးလိုက်ပြီး ရန်သူ နယ်မြေအတွင်းသို့ နက်ရှိုင်းစွာ တိုးဝင်လိုက်သည်။

" ငါ မကြည့်ရဲဘူး... တော်ကြာ ငါ့ကို ကိုက်စားသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ... "

" ဟားဟား... "

ရှုချန်းစကားကြောင့် စီနီယာစစ်သားများ အားလုံး အားပါးတရ ရယ်မောလိုက်ကြသည်။

စောင့်ကြည့်ရေး စင်တာမှ ကြီးကြပ်ရေးမှူးလည်း အားပါးတရ ရယ်မောလိုက်ပြီး...

" ဒီကောင် ရှုချန်းက ဟိုနွားလေးကို တေးထားတာပဲဟ... "

အခြား လေ့သာသုံးသပ်သူများက...

" ကြီးကြပ်ရေးမှူး... ရှုချန်းကို ဟူပင်း မတိုက်ခိုက်ခင် ကျုပ်တို့ တားသင့်လား... "

ကြီးကြပ်ရေးမှူးက...

" သူတို့ တိုက်ရင်လည်း တိုက်ကြပါစေ... တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် လက်ရည်ချင်းယှဉ်ပြီး စည်းရုံးတာက ငါတို့ စစ်တပ်ရဲ့ ပုံစံပဲကို... ဒီကိစ္စထဲ ငါတို့ ဝင်မပါကြတာ ကောင်းမယ်... သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားက အဖုအထစ်တွေ စောစောဖြေရှင်းနိုင်ရင် အကောင်းဆုံးပဲ... "

ညာခြမ်းကို စစ်ကူထွက်သွားသော တပ်သားများမှာ သူတို့ ခေါင်းဆောင် ဟူပင်း ဖယ်ရှားခံရကြောင်း သိသောအခါ အံ့အားသင့်သွားကြ၏။ သို့သော် ချက်ချင်းပင် သူတို့ကိုယ်သူတို့ စိတ်တင်းထားလိုက်ကြပြီး...

နတ်နဂါးစစ်သည်Where stories live. Discover now