LAVİNİA MAHALLESİ

MERAK EDİLEN GERÇEKLER

Bu sabah uyandığımda; yazın giderek geçtiğini soğuk sabaha uyanarak anladım. Yaklaşık bir ay geçmiş ve çocuklarla iyice birbirimize alışmıştık.

Beraber oyunlar oynuyor,resimler çiziyor, onlara kitaplar okuyor ve Neşe 'yi biraz daha yaşama bağlıyorduk. Ağustos' un son zamanları gelmişti ve ben hayatımı bir şekilde düzene koymuştum.

Neşe ile ilgili neler oldu bir ay içinde:

Neşe bir iki hafta hiç bir şey yapmadı. Onu belirli günler evine bıraktım ve soramadım, yapamadım neden dedesine ve oradaki insanlara yalan söylüyor bilemedim.

Siz yapabilir misiniz? Kendi hayal dünyasında bile olsa mutlu etmeyi kendine ilk görev eden bir çocuğun hayal dünyasını gerçekle yıkabilir misiniz?

Kimbilir belki bir gün bana kendisi anlatırdı. Sonra yavaş yavaş oyunlara katılmaya başladı. Buradaki tonton teyzelerin yemeklerini yemeye başladı. En sevdiği çizim hep bir ev diğer arkadaşları bazen ağaç, bazen garip şeyler çiziyor. Ama o sadece bir tane ev çiziyor. Kafamın içinde onunla İlgili sürekli karmaşa var. Aslında bana bu işi veren asıl öğretmen ablaya sorasım çok geldi ama bazı şeyler zamanla çözülür.

Evet belki de bu kimi zaman imkansızdır, kimi zaman masal gibi durabilir fakat ben de kimseye sığınmadan bazı şeyleri artık çözümlemeliyim. Sonuçta arkadaşlarıyla oynuyor, yemeğini yiyor bazen onları kuklalarla oynatıyorum ona çok gülüyor. Bazen onlarla el işi yapıyoruz onu çok seviyor. Ailesini özlüyor olabilir, sürekli kötü şeyler düşünmek beni yoruyor.

Her şeyin en kötüsüne inanmak hayatımın iyilik oluşumunu çürütüyordu. Fakat bunu böylece bırakmak yerine ufak bir araştırma yapmaya karar verdim.

Bizim mahallenin bir Teyze vardı. Bu teyze 20 mahalle dedikodusunu bilir. Her şeyi haberdar ederdi. İşte o teyzeden bilgi edinecektim. Ama önce kalkıp güzel bir kahvaltı yapıp bu Teyze 'nin yanına ulaşacaktım.

Bu sabah hafif yağmur yağıyordu. Uzun süre sonra hava bu kadar serindi. İçimden o sabah bir şey yemek gelmiyordu. Dün yaptığım mercimek çorbasını ısıttım ve en sevdiğim çorba mercimek çorbasıydı tabii rahmetli annem kadar güzel yapamıyor olsamda yine de el lezzetim kötü sayılmazdı. Üzerime bir hırka aldım kot ve bir gömlek giydim. Yağmur dinmişti bu kokuyu seviyordum. Toprak kokusu, yağmur kokusu ne güzel bir kokuydu.

Nedime Teyzelerin evi oldukça eskiydi tek başına yaşar el işleri yapıp satardı. Herkes onu çok sever çünkü nasıldır bilinmez herkesin her sırrını bilirdi.

Lavinia Mahallesi Gerçekler Neydi ?

64