LAVİNİA MAHALLESİ

AFFETMEK ZORDUR

Affetmek ne zor bir şey. Kocaman bir soru işaretleri kafanızı kemirir. Sürekli sorular sorarsınız kendinize.

Ölen bir insanı affetmek yaşayan bir insanı affetmek gibi olmuyor. Babamın başka bir adam olduğunu öğrenince hep annemden dinledim olayı sebebi şu:
" Mezarlıklar size konuşmaz. Siz konuşur dertleşirsiniz. " Hayaletler ve Ruhlar ses duyar mı? Sizi ölmüş bedenler hisseder mi? Göz yaşlarınız toprağa karşısınca onlara acısı değer mi?"
Sabah olmuştu, Annem mezarlığa gitmek istemiyor fakat onunda yarım kalmış bir hikayesi vardı. Hikayeler yarım kalırsa ; kocaman boşluklar bırakır yüreğinde insanın.

Hiç bir şey yemeden, üzerimize siyahları büründürüp  Otobüse binip mezarlığa gittik.

Sanki ikimizde konuşmamak adına yemin etmiştik. Annem bana ne kızdı, ne söylendi. Hiç bir tepki vermedi. Sadece sabah uyandığında

" İkindiye kalmayalım Yıldız. Dualar kabul olmazmış, yol bu belli olmaz." Dedi bunu söylerken çok normal bir ses tonuyla bana seslendi. Sanki pazara gidecekmişiz gibi. Sanki annemle yürüyüşe çıkacakmışız gibi.

Mezarlık sessizdi, kimse kimseyi ziyarete gelmemişti. Annem beni mezarda babamla yalnız bıraktı.

" Sen git ben sonra gideceğim " dedi.
Mezarlıkta babamın soğuk mezar taşına oturdum. Tanımadığım bir adamın mezar taşına oturup ne diyebileceğimi düşündüm. Ağlasam ağlayamıyordum.
Dua okudum, ve Sonra ağzımdan kelimler döküldü.
" Baba mezara para gitmiyormuş değil mi? Seni affedemiyorum, Sana bağırıp çağıramıyorum, Seninle hesaplaşamıyorum. Seninle ne konuşulur bilmiyorum.
Annemin anlattıkları ne kadar gerçek bilmiyorum. Ama şunu biliyorum:

Kocaman Bir boşluğun dibi ve ben bu dipte kendimi boğuyorum. Kardeşim öldüğünde çok canım yandı. Çünkü ben Gaye' yi tanıdım. Kendimi azad etmek için seni affediyorum.

Seni affetmek benim için güç ama böyle yaşayamam, böyle olmaz. Annem hamileyken; Dedem sana sorduğunda ona iftira attın.

"Kiminle fingirdedi dedin. Beni yok saydın beni paraya tercih ettin. Seni nasıl affedebilirim .
Caner babam olmasaydı. Belki de ikimizde ölür ve daha kötü olaylar olurdu.

Cehennem nasıl baba? Cehennem nasıl!! Ben şimdi gidiyorum. Yine gelirmiyim bilmiyorum.

Hoş çakal....
Gözümden tek bir damla yaş gelmedi. Ama kendimi bu kadar rahatlamış hiç hissetmemiştim.
Annem uzaktan dua okuyarak ,
" Tüm ölmüşlerimizin ruhuna dedi" ve belki de bir daha dönemek adına gittik....

Eve geldiğimizde kapıda bizi bir adam bekliyordu. Annem kekelemeye başlayarak
" Dayı sen nereden çıktın ? " dedi.

Lavinia Mahallesi Yeni bir dönem bizim için başlıyordu.... 
                                                                             42