LAVİNİA MAHALLESİ

SON İSTEK

Kerim'i karşımda görünce ne yapacağımı bilemedim. Bir erkek karşımda ağlayınca kendimi bir anne gibi hissediyorum. Kerim bizi nasıl bulmuştu? Neden ağlıyordu? Bunları bilmiyordum. 

Dışarda olsak dert, içeride olsak dert ve gerçekten onu kovmak bir saygısızlık gibiydi tam bunları düşünürken. Odamın içine girdi ve ağlamaya yatağımda devam etti.

''Babam çok hasta ve hastaneden geliyorum.'' Hem çok üzülmüş hem çok şaşırmıştım ve üzerime hiç hastaneye uygun olmayan elbisemi giydim. Enis'in haberi yoktu çünkü sadece gidip beni geri getirecekti en azından böyle tahmin ediyordum.

Karanlık yollardan geçerken nasıl güzel bir akşamın gecesinde kendimi hastane odasında bulabileceğimi düşünüyordum. Bura da ne işim olduğunu ama Kerim'i yalnız bırakmak istemediğimi .

''Beni nasıl buldun?'' Bunu gerçekten merak ediyordum.

''Enis bana belki fikrimi değiştiririm diye adres vermişti.'' Enis beni yanlış anlayacaktı büyük ihtimal.

''Senin yanında elbet olacağım ama bu bana inandırıcı gelmedi doğru düzgün konuşmadınız bile nasıl numarasını versin.''

Seneler önce yaşadığım durumu yine yaşıyordum.

''Yıldız biz en son Tuvalet  ortamında karşılaştık ,numaralaştık , odanı ondan öğrendim sen ne sanıyorsun ? Erkekler senin yanında farklı, erkek erkeğe farklıdır kimileri öyle olmasa bile böyledir. Büyük ihtimal çoktan oda döndü çok mutlu olduğunu söyleyemem. Belki de amacı güzel bir geceydi. Neden o gece gerçekleşmedi?''

Enis benimle tüm gününü ilişki yaşamak için geçirmişti ve istediğini alamayınca öyle ya da böyle beni Kerim'e  bırakmıştı. Neden ben kendimi hep böyle buluyordum.  Belki de bunları o uyduruyordu .Hastaneye vardığımızda direk odasına çıktık. Aklı gidip geldiği için bizi evli sanıyordu. Hastane odasında dolu çiçekler vardı oda çok güzel kokuyordu. İçimde tarifi kelimelere sığmayan bir sıkıntı kapladı.

Acılar içinde; kıvranıyordu kalbim ağıra ağıra girdim içeriye.

''Yıldız kızım benim güzel gelinim. '' Ellerimi tutmuş ve benimle yalnız kalmak istediğini söylemişti.

'' Yıldız kızım , ben yakında öleceğim hissediyorum seni buraya bilerek çağırdım. Senin küçüklüğünü biliyorum. İçinin ne kadar temiz olduğunu . Oğlum sana emanet elinden geldiğince  onu bırakma. Elbet yanlışı çok büyükse kölesi değilsin yanında durma. Ama emin ol o çok temiz birisi.''

Gözlerim dolmuştu , ne diyeceğimi bilmiyordum çok üzgündüm .

''O çok iyi bir eş onu bırakmayacağım.'' elleri ellerimi tutarken yavaş bir şekilde soğudu. Son sözlerini sadece ben,o ve ALLAH bilecekti.

Lavinia Mahallesi bu sır benimle sonsuza kadar gidecekti..

59