LAVİNİA MAHALLESİ

GEÇMİŞ SOLDURUR...

Çok uzun zamandır kendimi kimsesiz hissetmemiştim. Eşyalarımı toplayıp mahalleden kısa   süreliğine ayrılmak bana iyi gelmemişti. Hayatımızda kimi zaman bize iyi gelen şeyin konfor alanlarımızdan çıkmaya cesaret etmek mi? Bunu düşünmüştüm.

Virane olan bir bahçeden gül bahçesi olur mu? Kaçtığım şey geçmişimdeki hayatım mı? 17 yaşımdan sonrası sanki benim hayatım değildi. Ben 17 yaşımda doğmuştum sanki bedenim bir başka bedene bürünmüştü.

Ne annem kalmıştı geriye ne babam. Hayatım başka olabilir miydi?

 Aydan Abla'dan izin almıştım  bu gece soğuk gecenin içinde oturup uzun uzun düşüncelere dalmak istiyordum . Bulunduğum yer evine yakındı.

Bizim eski evimizin bahçesine kış bahçesi yapmışlardı yeni bir ailenin kahkahası bizim mezarımıza toprak seriyordu. Onları çok kıskanıyordum fakat onlara kızmak hayatın adaletsiz yüzü gibi saçmaydı.

''Yıldız burada mısın?'' Bu ses bana oldukça tanıdık gelmişti. 

'' Tanıyamadım siz kimsiniz?'' 1.77 Boylarında yaşı en fazla 22 olan gözlerini karanlıkta anlayamamıştım. Havalar giderek soğumaya başladığı için monta benzeyen bir şey vardı.

'' Beni tanımamış olman çok normal ben çok değiştim senin ilkokul arkadaşın Bülent'im ''

Bülent bizim sınıfın en çalışkan öğrencisiydi hep ya kitap okur ya da ders çalışırdı onunla çoğu zaman aynı sıralarda otururduk.

''Çok özür dilerim seni hatırladım bura da ne işin var?'' Elinde kahve bardakları vardı .

''Ayakta kaldık ben el feneri alıp buraya geldim , seni oturtacak yerimde yok.''

Gülümseyerek yüzüme baktı buğday rengi teni kızarmıştı çünkü yüzünde el fenerim vardı.

''Evim buraya yakın bize gidelim mi?'' Nedense kahkalar içinde gülmeye başlamıştım. Bülent aynı utangaçlıktaydı .

''Tabii gidelim.'' El fenerini kapatıp yolda yürümeye başladık yol boyunca hiç konuşmadık sanki bir şeyler anlatmak istiyordu fakat sözcüklerinden bile utanıyordu.

Ne konuşabilirdik ki.. Hayat  oturduğumuz sıralar kadar eskitmişti beni . Lavinia Mahallesinde eskidiğimi hiç anlamamıştım. Geçmiş soldururmuş sonradan anladım.

Evine geldik iki katlı bu evi inceleyecek kadar kafam dinç değildi üstelik çok uykum gelmişti. Aydan abla kızar diye de bir yanım korkuyordu. 

''Aydan abla benim teyzem bana bile abla dedirtiyor ben izin aldım ayrıca istersen benimle işler sonlanana  kadar kalabileceğini söyledi, istersen onlar da sen bilirsin bana güveni tam.''

''Bülent kendimi çok yorgun hissediyorum nerede uyuyabilirim?''

''Ben sana odanı göstereyim, yarın konuşuruz. '' Odayı incelemek yerine hemen örtünüp uyumak istiyordum.''

Lavinia Mahallesi uzak olsak bile sana da İyi geceler...

                                                                             69