LAVİNİA MAHALLESİ

Tokat

Bazı şeyleri unutamıyordum.

Kocaman kadın olmuştum. Belki de bir kıza umut olurum diye düşündüm.
Kadınların bu kadar korkak ve bu kadar çıkmazda olmaması gerekti çünkü. Henüz daha  neredeyse hiç bir şey anlatmamıştım bile.
0 günleri anlatmaya devam ediyordum
Güçlü kadınların sevilmediği; bir toplumda yaşıyoruz. Sanki kadının üzerine susup hep pısırık olmak üstlenilmiş gibi.

Sessiz ve Sakin olmadığın zaman; kendini ezdirmediğin zaman.
" Erkek gibi kadın." Deniliyor. Neden? Kadınlar kendilerini savunamaz mı? Neden kendi fikirlerimizi ifade ettiğimiz zaman bastırılmaya çalışıyoruz."
Kadın , Erkek değil! İnsan olarak ; kendimizi savunmalıyız. Kendini kelimerle ifade edemeyen insanlar
”şiddet kullanıyor."

Başarılı bir kadın olunca; bir şeyi başarabileceğin bile emin olunamıyor.
Bundan seneler önce Giray'ı bir sebepten dolayı anlamamıştım. Henüz beni terkederek İzmir'e yerleşmemişti.
İş yerinde beni gizleden izleyerek sanki dünyanın en büyük sorunu gibi.
Dükkan için; annem birisini almıştı. 17 yaşlarında bir erkekti. Abla ve kardeş ilişkisi vardı aramızda. Anlattığı komik bir olaya gülerken bizi yakalamıştı.
Çocuk bir anda kayboldu. Uyduruktan bir mesaj attı anneme
Abla , ben başka iş buldum. Gelemeyeceğim.
Giray'ın bu kadar sevinmesini anlayamamıştım. Bununla gurulandı, sanki dünyada aç kalmış bir çocuğu doyurdu. Sanki gerçekten önemli bir şey yaptı yaşam için.
" Dayaktan kaçmıştır dedi. " Komik bir sinema anlatır gibi gülerek.
Sinirlenirim tepeme çıkmış. Annem ve Bana iftira attığını düşündümtüm. Sinirli bir ifadeyle.
" Ben vurmadım, Annemde vurmadı." Nasıl bizi suçlarsın dedim.
Gülmeye devam ediyordu. Gururdan kasılarak.
" ben dövdüm dedi. " Benden başka bir erkekle kahkalarla gülmene dayanamıyorum."
İçimden kopan şey; kocaman bir sevdanın ilk parçasıydı aslında. Okulu için bizim dükkanda çalışan. Kimsesiz bir çocuktu. Günahsız, masum ve gerçekten paraya muhtaç.

İlk tokatımı bu olaydan yemiştim.
" O benim kardeşim. Bunu nasıl böyle düşünürsün? Nasıl bana sormazsın? "
Bana bakışı  korkunç ve  gözlerinden kin, nefret akıyordu.
Nereden geldiğini anlamadığım ; bir anda yüzümde acı hissettim.
Küfürler saydırıyordu  o gün aslında bitirmeye karar verdim.
Kaçarak eve gittim. Anneme açtım konuyu.
"Senelerdir aynı Mahalledeyiz. Olmaz, senin hakkında neler düşünürler kızım dedi.
Giray iyi çocuktur, eminim başka bir şeye kızmış sana patlamıştır dedi."
Yanağımı gösterdim anneme ağlamaya başladım. Ağladıkça ağlıyor. Durduramıyordum yağmur misali göz yaşlarımı.

" Anne kızın ya kızın! Dayak yiyor. Sen iyi çocuktur mu? Diyorsun dedim."

Sanki bu olay hiç yaşanmamış gibi unutulup gittiği sanıldı ama ben her erkek acaba beni döver mi ? Diye kendimi ifade edemedim.
Ben fikirlerimi mezara gömdüm. Fikirler mezara gömülür mü? Ben gömdüm.

Ve belki de bu yüzden ; hep o yanlış yolların içinde sürüklendim durdum...

Evlat kaç yaşında olsa evlat değil mi?Her ne yaparsa yapsın sahip çıkın. Bırakmayın  insanın kendini üstün gördüğü dünyasına....
35