Yürek Ateş-i

Travması varmış.

   Kıvılcım ağlayan bebeğini zorda olsun geri uyutmuştu. Iyiydi, rahat rahat uyuyordu, bir süre sonra eşinin yanına geri dönünce uyuya kaldığını fark etmişti. Yorgan altındaydı, en azından üstü doğru düzgün kalalıydı.

Kıvılcım - Mazini neden anlatmıyorsun, neyden kaçıyorsun?

Dedi eşinin yanına otururken, uyumuştu. Bu düzenli nefes alış verişinden net belliydi, hafiften eğilip anlına dudaklarını bastırarak uzunca öpmüştü. Genelde uyanan eşi bu defa uyanmamıştı, erkendi. Buna rağmen hem o hemde oğulları Toprak uyumuştu. Yemek bile yememişlerdi sadece Toprak mama yiyip süt içmişti. Saat 4 olmuştu, akşama dahaca vardı. Yağmursa hâlâ yağıyordu, şiddetini bir tık arttırmıştı. Hafiften buz gibi olmaya başlamıştı.

Kıvılcım - Hayatım?

Dedi ama tepki yoktu, iç çekerek yanağına ufak bir öpücük kondurmuştu. Sonra da odadan çıkmıştı. Babasını arayıp Umut hakkında konuşsa iyi olurdu yoksa sorunlar çıkmaya devam edecekti.

■■■■

Haldun B - Kızım bi sakin ol.

Kıvılcım - Sakin filan olmayacağım baba, söyle oğluna eşime yan gözle bakmasın. Kalbine mukayyet olsun, artık çocuk değil.

Dedi telefonda konuşurken, solondaydı. Eşi hâlâ uyuyordu, bir ara uyanır gibi olsa da geri yatmıştı. Kıvılcım eşinin kötü olduğunu her hatırladığındaysa kızıyordu, adam az kalsın bayılacaktı ve zor durmuştu. O anda konuşan babasıyla iç çekerek koltuklardan birine oturmuştu.

Haldun B - Sadece hayran.

Kıvılcım - O vakit abartmasın baba, Devir'in travması olabilir.

Haldun B - Travma mı?

Kıvılcım -  Umut'un ilgisini eşime dedim ama pişman oldum çünkü kötü oldu. Rengi attı, az kalsın bayılacaktı baba.

Haldun B - Ne, iyi mi?

Dedi korkulu sesiyle hatta geriden beri annesi Filiz hanım'ın "Ne olmuş Haldun, sorun ne?" dediğini duymuştu. Tahminen ya tek annesi vardı yada kardeşleri de oradaydı. Fakat kardeşlerden pek ses yoktu, bu nedenle varlar mı yoklar mı bilemiyordu. Zaten çok beklemeden yeniden konuşmuştu.

Kıvılcım - Uyuyor, nasıl bilmiyorum. Odaya zor çıkarttım. Dediğim gibi az kalsın bayılacaktı, belli ki bu konuda ağır bir travması var. Umut'a ne dersin bilmiyorum ama eşime o manada yaklaşmasın. Lütfen engel ol baba yoksa ben kendime daha fazla engel olmayacağım, elimde kalacak.

Haldun B - Tamam sakin ol ve eşine destek ol, Umut ile ben konuşacağım.

Kıvılcım - Umut'a söyle baba çünkü Devir'in tepkisi hiç normal değildi, iyi görünmüyordu. Sanırım bize anlatamadığı birşeyler var ve bu şey neyse onu ağır yaralamış. Gözlerinde keder/ korku vardı, iyi değildi.

Karabey Ailesi: " Kıvılcım'ın aile"

Haldun B - Sakin ol ve eşinle kal!

Diyip aramayı sonlandırmıştı, hepsi evdeydi ve az önce ki sohbeti hepsi alalen duymuştu. Çünkü ses hoparlördeydi, Umut utançtan kızaran yanaklarıyla yere bakıyordu, suskundu. O anda telefonu masaya atan babasıyla irkilmişti hatta hepsi endişeyle adama bakıyordu. Haldun Bey ise kendini tekli koltuğa atarak geri yaslanarak konuşmuştu.

Haldun B - Umut, allah aşkına ben seni uyarmadım mı oğlum? Devir senin/ sizin enişteniz, ablanın kocası!

Umut - Özür dilerim.