"Ne olursa olsun, kaybolmana izin vermeyeceğim, beni yalnız bırakmana izin vermeyeceğim... Seninle kalmam için ne kadar sürerse sürsün evrene karşı çıkacağım."
"Sen kim olduğunu sanıyorsun ha?"
"Umutsuzca kendisinin okyanusuna yansıdığını görmek is...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Seni bencilce seveceğim çünkü birini seçmek zorunda kaldığımda tüm dünya yerine seni seçeceğim~"
"Benden uzak dur."
Minho'nun yüzündeki gülümseme, üzerinde bir hüzün parıltısıyla birlikte soldu. Bu sözler karşısında Minho'nun kalbi kırıldı, gençten beklediği şey buydu ama bununla bu kadar çabuk yüzleşmeye hazır değildi. Hala yukarı bakan Jisung'a kaşlarını çattı.
"Ah..." bunu ancak Jisung ona dönmeden önce söyleyebildi.
"Bunu yapacak mısın?"
"Ben..." Minho sözünü sürdürdü. "Bunu bana itiraf yüzünden mi yoksa başka bir nedenden dolayı mı sorduğunu bilmiyorum ama... ama bana gerçekten senden uzaklaşmama ihtiyacın olduğunu söyle."
Jisung ondan uzağa baktı. "Evet ihtiyacım va-"
"Gözlerimin içine bak ve söyle." Minho hafif sert bir sesle söyledi. Jisung dönüp Minho'ya baktı ve işte o an her şeyi, söylemek istediği her kelimeyi, göstermek istediği her duyguyu, vermek istediği her nedeni unuttu... Jisung, Minho'nun gümüş kürelerinde kaybolmuştu.
"H-hyung...İ-ihtiyacım var...İhtiyacım var..."
"Seni yakın tutacak birine ihtiyacın var, seninle konuşacak, seninle gülecek, sana bakacak, seninle gülümseyecek birine ihtiyacın var...Jisung, seni sevecek birine ihtiyacın var."
"Bu doğru değil."
"Peki nedir?"
"Birlikte kalamayız."
"Görmediğimiz birinin yarattığı teorilere inanmıyorum. Bizim gibi insanların bir arada olamayacağını söyleyen yazıları okuyorum, böyle şeylere asla inanamıyorum." Minho belirtti.
"İnanmalısın."
"Seninle kalmak hayatıma mal olsa bile yapmayacağım."
"Peki ya ben olursam?"
Sessizlik. Gözyaşları Jisung'un yanaklarını ıslatırken hava daha soğuktu. Birbirlerine sanki birlikte olmaktan başka hiçbir şey istemiyormuş gibi baktılar. Jisung cevap alamayınca acı bir şekilde gülümsedi. Gözyaşlarını silerken ayağa kalktı. Tam bir adım atmışken,
"Hiçbir yere gitmene izin vermeyeceğim." kırık bir ses duyuldu. Jisung orada durdu ve daha fazla gözyaşı akıttı. O gün her şeye son vermek istiyordu ama bu daha da zorlaştı. Kalbi o kadar ağırlaştı ki hiçbir şey söyleyemedi, sadece ağladı. Minho sevdiği çocuğun arkasında durdu.
"Han Jisung, ben hiç kimseye âşık olmadım. Gece gündüz hiç aklımda biri olmadı, hiç birini bu kadar önemsemedim, hiç birine bu kadar âşık olmadım." diye haykırdı. "Birinin isteğine göre davranmaya zorlananın yalnızca sen olduğunu mu sanıyorsun? Çocukluğumdan beri bana gelinimin kim olacağı söylendi, sınırlı arkadaşlarım olduğu söylendi ve sen o listede sayılmadın. Babam bana da tıpkı senin şu an yaptığın gibi senden uzak durmamı söyleyip duruyordu, hiçbir geçerli sebep göstermeden ama peki ya ben?"
