V.E. -TAMAMLANDI-

AİLE

Ben montumu aldıktan sonra onların evine doğru yürümeye başladık. Eski okulumuzun önünden geçtik keşke okulda tanışsaydık diye düşündüm. Evleri lunaparkın biraz gerisindeydi. Evlerinin camından bakıldığında lunapark gözüküyordu. Annem öldükten sonra Gece ile kaldığım günleri hatırladım. Bazen gece geç saatlere kadar o camın önünde oturur sohbet ederdik. Onların evine yaklaştıkça içimi bir yandan özlem bir yandan da sebebini bilmediğim bir kaygı kaplamıştı. Alev teyze kapının önünde çiçeklerini suluyordu. Gece ile beraber ektiğimiz ağaç büyümüştü. Annemin öldüğü günden 3 gün sonra ektiğimiz o ağaç duruyordu. Gece o gün buraya her geldiğimde annemi hissedeceğimi söylemişti. Bende buraya geldiğim her gün ağaçla konuşur dertlerimi o ağaca anlatırdım sanki anneme anlatıyormuş gibi davranırdım. Alev teyze beni gördüğünde gülümsedi bende ona gülümsedim. Ona sarıldığımda yıllardır hissetmediğim o anne şefkatini hissettim. Sarılmayı bıraktığında yanaklarımı sıkmıştı. Çocukken beni hep böyle severdi. Onunda benim gibi gözleri dolmuştu. İçeri girdiğimde gözlerim daha da dolmuştu buraya en son gelişimden yıllar geçmişti ama çoğu şey hala aynıydı. Masanın üstünde Gece ile benim evin önünde çekilmiş bir fotoğrafımız vardı. Montumu çıkarıp askıya astım. Alev teyze aç olup olmadığımı bile sormadan masaya bir tabak daha koydu. "Sevdiğin kurabiyeden yapmıştım. Babanla karşılaştım buraya gelip gelmediğini sordu. Sana benzeyen birini gördüğünü sen sandığını söyledi. Bende geri dönmüş olsaydı buraya uğrardı büyük ihtimalle dedim. Yanılmamış seni gerçekten görmüş. Bence onunla konuşmalısın." Dediğinde gözlerim daha çok dolmuştu. " Bende onu gördüm." Dedim ama zar zor konuşuyordum. " Yanında kızı vardı." Dediğimde onun da gözleri dolmuştu. Gece hemen konuyu değiştirdi. " Anne Ayris buraya bir dava için gelmiş. Hadi Ayris davayı anlat." Dediğinde yüzünde yine gülüşü vardı. Gece ne olursa olsun her zaman gülerdi. "Buraya ünlü bir ailenin çocuğunun bulunması için geldim yıllar önce yaşanmış bir olay. Kızın şuan benim yaşlarımda olması lazım yani hala yaşıyorsa. Yıllar önce kaçırılmış ve lunaparka bırakılmış." Dediğimde kaşları çatılmıştı. "Bu olayı hatırlıyorum haberlere çıkmıştı." Dediğinde başımla onayladım. Sonrasında kimse konuşmadı hepimiz yemeğimizi yedik. Yemeği yedikten sonra biraz oturduk. Burası bana hem çocukluğumu aileme hem de annemi kaybettiğim günü ve sonrasını hatırlatıyordu.