V.E. -TAMAMLANDI-

VAZGEÇİŞ

Uyandım kahvaltı yapmadım. Kendime kahve hazırladım. Kahve bile kendime getiremedi beni. Vazgeçiyordum kim olduğumu bulmaktan. Tek istediğim kaçmaktı. Kaçıyordum şimdi gerçeklerden kaçıyordum. Üstümü değiştirdim. Aynaya baktığımda gözaltlarım mosmordu. Gece'nin yanına gidiyordum belki o benden daha kötü bir haldeydi. Evden çıktığımda arabama binip gitmek istedim. Gece'yi ve Alev teyzeyi görmeden gitmek istedim ama ne olursa olsun onlarla konuşacaktım. Bir vedayı hak ediyorlardı.

O ağacın tam yanındaydım. Evin tamkarşısındaydım. Kapıyı çalacak yüzüm yoktu. Yine de vazgeçmedim ben tam ziliçalacakken kapı açıldı. Karşımda Alev teyze duruyordu. Alev teyze banasarıldığında içim biraz olsun rahatlamıştı.

Mutfaktaki masaya oturduğumda Gece'nin odasının kapısı açıldı. Gecedüşündüğümden iyi duruyordu. Kaşları çatıldı. Bir şey söyleyecek gibiydi amasustu. Sadece bakıyordu. Konuşmam gerekiyordu. Veda edip arkama bakmadan gitmemgerekiyordu. Annem "Vazgeçmen, gitmen gerekiyorsa arkana bakmamalısın. Arkasınabakan biri ne vazgeçebilir nede gidebilir Ayris." Derdi. "Ben gidiyorum. Geridönmeyeceğim zaten buraya gelmek yaptığım en büyük hatalardan biriydi. Sadecebenim değil sizin de cehenneminiz oldu. Kaçıyorum belki de öğrenmekistemiyorum. Bilmiyorum ama düşünmek istiyorum. Veda etmeye geldim.""Gerçeklerden kaçamazsın Ayris. Gerçekler sen kaçtıkça kovalar seni. Senkovalarsan da sen vazgeçene kadar kaçar. Vazgeçip durduğunda seni yakalar vekaçamazsın. Gerçeklerle en istemediğin anda yüzleşmek zorunda kalırsın." Dedi Alev teyze Gece ise susuyordu. "Oyakalasın beni ben kovalayamayacak kadar yorgunum." Dediğimde güldü sanki alayediyor gibiydi. "Asla istediğin zaman öğrenemezsin belki en mutlu gününde belkide en beklemediğin günde karşına çıkar. Sen ne gerçeklere karşı gelebilirsin nede kabullenirsin ve bu durum içten içe yer seni. Öğrenmek istediğin bir şeyvarsa kendin çabalayıp öğrenmelisin ne olursa olsun. Bunu Gece'ye de söyledim.Öğrenin araştırın." Dediğinde Gece odasına girdi. Ben konuşamadan Alev teyzedevam etti. "Ben yıllar önce okulda çalışıyordum. Gece'yi okulun bahçesindebuldum. Kendi kızım yerine koydum ve o artık bunu biliyor. Benim içim çokrahat. İsterse ailesiyle tanışabilir. Onları arayabilir bu çok normal sendeara. Onlarla tanışmak zorunda değilsin onları hayatının bir parçası haline getirmek zorunda değilsin sadece araştır ve bir şeyolursa haber ver bana. Ben senin de annen sayılırım. İstediğin zamangelebilirsin ama arayı bu kadar açma. Küçük bir kızken gittin genç bir kadınolarak geri döndün özletme kendini o kadar. Gece içinde üzülme bakma öyledavrandığına gidecek olmana üzüldü sadece." Dediğinde kendimi gülmeye zorladım.Gece'nin kapısına tıklayıp kapıyı açtım. Yerde oturuyordu. "Sarılmaya vedaetmeye geldim." Dedim. "Bu sefer kaç yıl sonra geleceksin ya da bir dahakisefer sen değil düğün davetiyen mi gelecek? Cenaze mesajında olabilir ne deolsa buradan gitmenin üzerinden yıllar geçtikten sonra geldin." Dediğinde banagerçekten sinirliydi. "Kim bilir o kadar özlediğine göre belki sen gelirsin."dediğimde cevap vermedi. "Madem sarılmıyorsun o zaman görüşürüz." Dediğimde bana sarıldı. Ağlıyordu ama bende ağlıyordum. Sonra gidip Alev teyzeye sarıldım.

Buraya yakın bir çiçekçi vardı. Bir demet gül bir demet papatya aldım. Annemin mezarına gittim. Papatyalar anne diye bildiğim üvey annem içindi. Oradan da babamın evine gittim. Çiçekleri Aylin'e verdim. İki üvey annemi de ziyaret ettikten sonra yola çıktım.