V.E. -TAMAMLANDI-

HİRAETH

YILLAR

GEÇER

BEN

SENDE

KALIRIM

(HER GECE/PERDENİN ARDINDAKİLER)

HİRAETH: Artık kaybettiğimiz ve asla geri dönemeyeceğimiz birine özlem duymak.

ALPAY:

Kâbus gördüğüm için birkaç gündür uyuyamıyordum. Uyuduğum gecelerde ise kan ter içinde uyanıyordum. Ne kadar berbat bir gece diye düşündüm içimden. Yıldızların çoğu gözükmüyor, bulutların arkasına saklanıyordu. Yıldızların olmadığı geceleri sevmezdim. Geceleri de sevmezdim. Karanlığı sevmezdim. Şu hayatta sevdiğim nadir geceler vardı.

Gece ve Ayris ile yıldızları seyrettiğim, anne ve babama sarılarak uyuduğum, onlarla film izlediğim geceleri seviyordum.

Odamın camından yıldızları izlediğim geceleri de seviyordum.

Sanki yıldızlar beni tüm kötülüklerden koruyacakmış gibi geliyordu. Bu gece ise yıldızlar yoktu.

İçeriden bir ses geldiğinde ürktüm. Bir şey kırılmıştı bir bardak veya bir cam eşya olabilirdi. Annem uyanmıştır diye düşündüm ve mutfağa doğru yürümeye başladım.

Bir gölge gördüm ve heyecanlanmaya başladım. Belki de babam gelmiştir ve sürpriz yapmıştır diye düşündüm. Onu çok özlemiştim.

Gitme, dedi. İçimden bir ses ama yürümeye devam ettim. Bir adam gördüm ama bu adam babam değildi. Yüzü gözükmüyordu. Yüzünde bir kar maskesi vardı. Sadece gözleri gözüküyordu. Bense bu gözleri beynimin bir köşesine kaydettim.

Bir adım attı bana doğru. O an ise elindeki bıçağı gördüm.

Geri doğru bir adım attım.

Koskocaman cüssesi ile bana doğru bir adım daha attı. Aramızdaki mesafe neredeyse kapanmak üzereydi.

Geriye doğru bir adım daha attım.

O ise bana yaklaştı ama annem odadan bize doğru koşmaya başladı. Bir yandan ise bağırıyordu.

"Yardım edin!"

O an ise annem içeri girdi.

Bir kelime döküldü dudaklarından ama duyamadım.

Sonra ise bana döndü.

"Alpay koş." Dediğinde koşmaya başladım ama arkama bakmayı ihmal etmiyordum.

Bir bıçak darbesi aldı.

Kalbine yakın bir yerdi. Sol tarafıydı.

Geri dönmek istedim. Durdum. Annem ise bana baktı.

"Koş." Dedi ama gözünden bir yaş aktı.

Sonra bir bıçak darbesi daha aldı ama bu sefer karnına.

Sonra bir darbe daha.

Kapının önüne çıktığımda komşularımız içeri girmeye başladı.

Bazıları bir şeyler konuşuyordu.

Ben ise anlamıyordum bir uğultu vardı kulaklarımda benim bu uğultuda duyduğum tek ses ise annemin sesiydi. Son söylediği cümle beynimde yankılanıyordu.

Koş, diyordu. Beynimin içindeki ses.

Dikildim kaldım öylece. Bacaklarım titriyordu.