V.E. -TAMAMLANDI-

YALAN

Gece AYAZ

Bu isim kalbimi yerinden sökecekti. Listedeki diğer isimlere baktığımda Gece dışında bir kişiyi daha tanıyordum. Hem de çok iyi tanıyordum. Başım çok dönüyordu.

Ayris GÜNEŞ

Listenin en altında bu isim yazıyordu. Benim ismim yazıyordu.

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim Gece ve Alevteyze kenarda oturuyordu. Yaşadığım şok ile bayılmıştım. Gece öğrenmemişti. Otelaşla dosyaya bakmamıştı ama dosya masanın üstünde duruyordu. Alev teyzeanlamış gibi yüzüme bakmıyordu sadece yere bakıyordu. Ağlamamak için kendinizor tutuyordu. Söylemeli miyim bilmiyordum. Ya söyleyecektim ya da bu sırbenimle beraber mezara kadar gelecekti. Gece uyandığımı fark etmişti. Banadoğru yürüdü. " İyi misin? Bizi çok korkuttun. Babana haber verdik. O da gelirbirazdan." Dediğinde gözlerim daha çok doldu. "Babam değil." Dediğimde Geceanlamamıştı. "Ben onun çocuğu değilim. Öz babam o değil." Dediğimde Gece'nin degözleri dolmuştu. Kafamı çevirdiğimde oradaydı. Kapının önünde duruyordu.Duymuştu gözleri doluydu ama gözlerinin dolması umurumda bile değildi. İçerigirmedi. Kapının önünden bakıp gitti. Annem olsa gitmezdi. Üvey kızı olsam bileöz kızıymışım gibi sarılırdı bana biliyordum. Babam ise gitmeyi seçti. Yüzümebile bakmadan öylece gitmeyi seçti. Kimdim ben? Ayris değildim artık. Gecekimdi? Ben biliyordum ama o bilmiyordu. Bilmek onunda hakkıydı. Acabaailelerimiz yaşıyor muydu? Acaba ailemiz var mıydı? Gece bana seslendi. Elindesu vardı. Suyu içtim ama zar zor yutkunuyordum. Tüm hayatı yalan olan birinasıl doğruyu bulabilirdi? Hastaneden çıktığımızda kimse konuşmuyordu. Evegeldiğimizde kimse konuşmadı. Kimse konuşmuyordu çünkü konuşulacak bir şeyyoktu. Alev teyze ile konuşmak için Gece'nin uyuması bekledim. İçim içimiyiyordu. Kendim bunu kaldıramıyorken Gece'nin bunu kaldırmasını bekleyemezdim.Babamdan nefret ediyordum. Annem hiç yalan söylemezdi? Bana nasıl yalansöylemişti. Ben annemle yaşadığım günlerin hasretini çekerken o doğru düzgüntanımadığı babasının yasını tutuyordu. Ona yıllardır yasını tuttuğu kişininbabası olmadığını nasıl söylerdim? O adamın babası olmadığını nasıl söylerdim?Ben bile bu gerçeği unutmak isterken ona nasıl söylerdim? Uyumak için Gece'ninodasına gittik. Gece hemen uyudu ama ben uyuyamıyordum. Gözümü bilekırpmamıştım. Mutfağa girdiğimde alev teyze yine oturuyordu. " Uyumadığınıbiliyordum. Gece'nin öz kızım olmadığını bildiğini de biliyorum ama Gece'ye birşey söyleme Gece bunu kaldıramaz." Dediğinde gözleri dolmuştu. " Bilmeyi hakediyor gerçek ailesini tanımayı hak ediyor." Dediğimde sözümü böldü. "Onungerçek bir ailesi yok onu yıllar önce bırakıp gidenler mi onun ailesi yoksa onayıllardır annelik yapan ben miyim? Ölen kızımdan çok sevdim ben onu bir yerinebir şey olmasın diye ne kadar çabaladım. Üvey kızım olduğunu bile unuttum. Obenim kızım başkasının değil. Annelik sadece doğurmak değildir yetiştirmek,bakmak, sevmektir. Ben onu kendimden çok sevdim." Dediğinde o da ben de ağlıyorduk. " Öğrense bile bırakmaz ki o seni. O da seni çok seviyor." " Ya bırakabileceği biri yoksa zaten gerçek ailesi öldüyse. O benim kızım ve başka kimseye ihtiyacı yok." "Bilmeye ihtiyacı var ama ya ailesi yaşıyorsa. Yıllardır onu arıyorlarsa. Gece bunu bilmeli." Dediğimde kapıya doğru bakıyordu. Kapıya doğru döndüğümde Gece oradaydı. Her şeyi duymuştu. İlk defa her zamanki gibi her şeye rağmen gülmüyordu.