V.E. -TAMAMLANDI-

YANGIN

CEVAP VER,

SEVEN NEDEN

NİYE

GİDER?

(YOK SAYDIN YEDİNCİ EV)

Bu adamı görmek kalbimdeki yangını daha da büyütmüştü. Alpay gitmişti kabullenmeliydim ve gitmesinin sebebi olan adam tam karşımdaydı. Gülüyordu.

"Çekil." Dedim arabama girmek için umursamıyormuş gibi yapıyordum. Sadece gitmesini istiyordum. Çekildiğinde şaşırmıştım.

"Senin hakkında söylenenler doğruymuş." Dediğinde ona baktım kim benim hakkımda ona ne söylemişti. "Ne söylediler ki haklı olduklarını düşündün?" Hala gülüyordu ve onun her gülüşü canımı yakıyordu. "Cesur olduğunu söylemişlerdi ama cesurlar bile korkabiliyor bunun en güzel örneği de Alpay değil mi?" Dediğinde kendimi daha fazla sıkamıyordum. Yüzüne yumruk geçirdiğimde ağzındaki kanı yere tükürdü. "Seninle çok uğraşacağız demek ki avukat ama bu yumruğun hıncını senden alacağım hiç şüphen olmasın." Dediğinde arkasını dönüp gitti.

Hemen yukarı çıktım. Gece mutfaktaydı kapıyı kilitledim. Kendimi berbat hissediyordum. Lavaboya gittiğimde. Kusmaya başladım.

Biraz olsun rahatladığımda direkt telefonumu aldım. Alpay'ı aradım, açmadı. Bir daha aradım ama yine açmadı. Bilmesi gerekiyordu o olsaydı korkmazdım. O olsaydı ağlamazdım ama o beni güldürürdü. O olsaydı korkma derdi bana korkma sadece kendine güven derdi.

Lavaboya girip elimi yüzümü yıkadım ama aynadaki görüntü aynı çocukluğuma benziyordu.

16 ŞUBAT 2010

Bugün 13 yaşıma girecektim. Babam ve annemle doğum günümü kutlamak için sabırsızlanıyordum. Önceden doğum günümü arkadaşlarımla kutlamak için ağlardım ama bu sefer ağlamamıştım. Büyüdükçe anlıyordum. Arkadaşlarımla kutlamak istememiştim çünkü arkadaşım yoktu. Sınıfta otururken sınıfımızın en güzel kızlarından biri geldi. "Bugün doğum gününmüş iyi ki doğdun." Dediğinde bir ümit vardı içimde. "Bize eğlenecek bir konu çıktı." Dediğinde ise dünyam başıma yıkılmıştı. Ayağa kalktım ve lavaboya kaçtım. Sınıftakiler bana gülüyordu. Kilolu bir kızdım. Özgüvensizdim. O derste lavabodan çıkmadım midem bulanıyordu. Uyandığımda ise hastanedeydim. Aylarca zayıflamak için hiç bir şey yemedim ama zayıflamam onların benim hakkımda düşündükleri şeyleri değiştirmedi.

19 ŞUBAT 2024

O kız vardı karşımda kendisini ne olursa olsun sevememiş o kız o kızın adı Ayris değildi artık adının ne olduğunu o da bilmiyordu. Sadece birkaç günlüğüne kendini sevmişti uzun zaman sonra çünkü ona kendini sevdirebilen iki kişi vardı. Biri Gece diğeri ise Alpay'dı. Gece yanındaydı ama Alpay onu bırakıp gitmişti ve giderken kendine olan sevgisini ve saygısını da götürmüştü.

Başım dönüyordu ayakta duramıyordum. Gözlerim kapanıyordu engel olamıyordum.

Alpay, ben ve Gece aynı restorandaydık. Hepimiz gülüyorduk etrafa baktığımda o adam yoktu. Kahve söylemiştik. Sohbet ediyorduk. Yanımdaki koltukta bir gül demeti vardı. Demeti elime aldığımda elime diken battı. Elimden kan damlıyordu ben ise sadece elime bakıyordum. Yine çiçeğe baktığımda bir not vardı.

CEHENNEM ŞİMDİ BAŞLIYOR.

Kafamı kaldırdığımda ne Alpay vardı nede Gece. Konuşamıyordum sesim çıkmıyordu. Yürüdüğümde tavandan önüme bir kandamlası düştü. Kafamı kaldırdığımda ise tavanda asılı bir ceset vardı. Alpay'ın cesedi vardı.