Aranan Anne Bulundu! | Tamamlandı

1.Bölüm

Not: Merhaba dostlarım :)) Hikayemizin birinci bölümüyle sizi baş başa bırakmadan önce yine ben biraz gevezelik yapacağım. 

Bu benim yazdığım ilk Romantik Komedi türünde hikaye. Bilenler vardır mutlaka daha çok polisiye dram yazmayı severim. Gereksiz yere uzatmış, biraz saçmalamış olabilirim. Bu yüzden çok çok özür dilerim. Umarım seveceğiniz ve beğeneceğiniz bir şeyler ortaya çıkarabilmişimdir. Bu hikaye normal komedi hikayelerden biraz farklı olacak gibi görünüyor. Sır, gizem olmazsa olmaz. Bunu bilmenizi istedim. :))

Son olarak yorum ve vote eksik etmezseniz çok sevinirim. Yorumlarınız benim için çok değerli <3

Keyifli okumalar dilerim :))

****

''Ne?!''

Az önce yanlış mı duymuştum? Yoksa beynim bana o güzel oyunlarından birini mi oynuyordu? Tabii ki de oyundu canım. Gerçek olacak ihtimali yoktu ya!

Ben ve henüz kim olduğunu bile bilmediğim adam evlenecek... Lütfen bir saniye durup düşünün yani! Hayat bir sakin ol, bak kalbim ağrıyor!

''Az önce ben yanlış mı duydum acaba? Bana ucundan kıyısından evlenme teklifi etmiş olabilir misiniz?''

Sorumun saçmalığını ağzımdan çıkanı kulaklarım duyunca anlamıştım. Hadi ama! Neden bütün ilginç, saçma sapan olaylar benim başıma geliyordu? Bir adam iznim olmadan masama oturuyordu. Benden ne istediğini soruyordum. Sadece evlenmek istediğini söylüyordu. Kestik! Film bitti. Gidiyorum ben!

Yerimden kalkmak için harekete geçmişken eli sayesinde durduruldum. Kolumu tutmuştu. Bana dokunma hakkını ona kimin verdiğini bilmiyordum. İtiraf etmeliyimki heyecandan şuracıkta geberip gidebilirdim! Ne yapacağımı, nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum. Her gün masama birileri oturmuyor, benimle evlenmek istediğini söylemiyordu. Kamera şakası falan olabilir miydi acaba? Kamera neredeydi?

Neyse ki Aslı'nın bir iyi özelliği vardı. Her şeyi içinde yaşar, dışarıya karşı hiçbir şey olmamış gibi sakin davranabilirdi. İç sesimin birkaç tahtası eksikti. Bunu kabul ediyordum. Bazen gereksiz konuşuyordu. Bazen gereksiz yere düşünüp beynimi yiyordu. Bazen de şimdi olduğu gibi gereksiz uzatıp beni meşgul ediyordu. Her neyse! Konumuz evlilik!

''Durun lütfen. Beni biraz dinleyin.''

''Biraz dinledim evlenelim dediniz. Biraz daha dinlersem çocuk yapalım mı diyeceksiniz?''

''Hayır, öyle bir düşüncem yok. Bunu da nereden çıkardınız?''

''Gözüme öyle göründü. Şükür Allah'ıma çocuktan bahsetmediniz.''

Henüz adını bile bilmediğim bir adamla tartışmaya başlamıştım. Trip atma moduma otomatik olarak geçmiş olmam iyi bir şeydi.

Altın Kural: Kadınsan karşı cinse trip atacaksın! Trip her şeydir. Trip kurtarıcı silahların en güçlüsüdür!

Konuyu usulca kapatıp kafeyi terk etmek istiyordum. Ayak üstü evlilik konuşuyorduk. Olacak şey miydi bu?

Koluma dokunan elini ittim ve yüzüne baktım. Bu adamla tanışalı yarım saat bile olmamıştı. Bana pat diye evlenelim demiş, kafamı allak bullak etmişti. Evlenmek kolay iş miydi? Evlenme teklifimi böyle mi, bir kafede makyajımı yüzüme bulaştırıp rezil olduktan sonra mı, alacaktım ben? Kaderimde olan bu muydu yani! Daha güzel ve yaratıcı şeyler hayal etmiştim oysaki.

29 yaşındasın Aslı! Bir tane teklif aldığına şükret!

''Önce bir tanışalım. Sizinle konuşmak istediğim bir konu var. Lütfen biraz sabırlı olun ve beni dinleyin.''