Bir hikayenin daha sonuna geldik dostlar. Ah... Sanırım bir yazan olarak geçirdiğim yıllar boyunca en çok finallere eklediğim, veda konuşması gibi gelen yazıları yazmakta zorlandım. İlk romantik komedi denememe bir şans verip okuduğunuz için, sevip benimsediğiniz için çoookkk teşekkür ederim. (Nerede mendiller? Hazır edin birazdan ağlayabilirim!) Şakayı bir kenara bırakırsak ben bu hikayeyi yazarken çok eğlendim, çok güldüm. Umarım bir parça da olsa karakterlerim kalbinizde yer edinmeyi başarmıştır. Minik sarı ördeğimizi, her şeyi başaran Anıl Başar'ı, asıp kesen aynı zamanda biçen Aslı Biçer'i özleyeceğim. Özel bölüm yazacağım ama öncesinde biraz dinlenmek istiyorum. Şimdilik hoşça kalın. Yeni maceralarda görüşmek üzere!
Özür Dilerim adlı hikayem Giray'ın ağzından yazılan bölümlerle devam etmekte. Ayrıca yeni başlayacak olan hikayemiz Özgürlük İçin Savaş için de güzel planlarım var. Diğer hikayelerime bir göz atmayı ayrıca profilimi takibe almayı unutmayın. Diğer sosyal medya hesaplarımı her zaman olduğu gibi aşağıya bırakıyorum. : ))
Facebook grubu: Nur Akyol - Düşler Diyarım (Mutlaka katılın. Koşun koşun gelin : ))
Facebook sayfası: Düşler Diyarım
instagram: nurakyol123
Bölüm resmimizi yapıp beni büyük bir dertten kurtaran Yasmin'e çok teşekkür ediyorum. Tam finale uygun bir kapak görseli oldu. Okuyunca anlayacaksınız. Keyifli okumalar dilerim < 333
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir pazar günü, uyumaya son derece elverişli, tembellik yapmaya bol miktarda ihtiyaç duyduğum bir zamanda, bir kez daha isteğim dışı uyandım. Uyandırıldım! Ah... Evli bir kadın olmak cidden zordu. Yanlış anlamayın, şikayetçi değildim. Yirmi dokuz yaşında, yapayalnız bir hayat sürerken hissettiklerimle kıyaslayacak olursak otuz yaşındaki evli Aslı kat kat daha mutluydu. Yalnız öleceğimi düşündüğüm zamanlar çok uzakta değildi. Hatırlıyordum. Böyle düşündüğüm anlarda kalbim ezilirdi.
Neden uyandırıldığıma gelecek olursak kocam bir gerekçe belirtmemişti. Sadece uyandırmıştı. Özür amaçlı bolca öpülmüştüm. Sonucunda ise az önce ne olduğunu, neye kızdığımı bile unutmuştum. Aklımı başımdan ç/alan pek sevgili eşim şişmiş gözleriyle bana bakarken hatırlamam mümkün değildi. Uykudan yeni uyandığında bile ultra yakışıklı bir kocanız varsa unutkanlığın baş göstermesi gayet normaldi.
İlkbaharın son günlerini yaşıyorduk. Havalar iyiden iyiye ısınmış, hal böyle olunca pek sevgili eşim günü evde öldürmek istememişti. Piknik yapmaya harika bir yere gidecek olmamız bildiğim tek ayrıntıydı. Boğucu alışveriş merkezlerinden, kapalı alanlardan ailece nefret ediyorduk. Açık alanlar, deniz kenarları, doğa harikaları nerede biz genellikle oradaydık. Hafta içi yeterince egzoz dumanı soluyorduk, taş yığını binalar görüyorduk. Stresimizi ancak bu şekilde atabiliyorduk. Sabah erken kalkmak beni bir parça zorlasa da sesimi çıkarmıyordum.
