Herkese yeniden merhaba arkadaşlar! Şu an saat tam olarak 02.44 Bölümü bitirdim. Hala uyumayan okurlarım varsa bayram etsinler dedim. : )) Şimdi şöyle ki final olmasını istemiyorsunuz anlıyorum. Size hak veriyorum. Her güzel şeyin bir sonu vardır diyorum. İnatla final yapmak istememin nedeni gereksiz uzatıp içi boş, sevimsiz bir kapanış yapmak istemiyor oluşum. Aklımda güzel bir bitiş planı var. Ayrıca özel bölümler de yazacağım. Ufak bir tüyo bu bölümler Anıl'ın bakış açısıyla olabilir! (Olacak olacak inşallah. )Lütfen bekleyin.
Bu bölümü yazarken çok eğlendim. Umarım siz de benim kadar seversiniz. Diğer sosyal medya hesaplarımı şimdi aşağı bırakıyorum. Uğrayın, özellikle facebook grubumuza koşa koşa gelin, olur mu?
Facebook grubu: Nur Akyol - Düşler Diyarım
Facebook hesabı: Nur Akyol
Facebook sayfası: Düşler Diyarım
instagram: nurakyol123
Keyifli okumalar dilerim < 333
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Minik sarı ördeğim ertesi günü saçlarımın yeni halini gördüğünde zaten minnacık olan küçük dilini yutmuş gibi uzun bir süre konuşamamıştı. Endişelenip ağzını zorla açtırmıştım. İki dili de neyse ki yerindeydi. O an gelen rahatlama hissini tarif edemezdim. Sonra ördeğim saçlarıma dokunmak istemiş, bende zevkle izin vermiştim. Saçlarıma ilk dokunuşundaki yüz ifadesi, şimdi anlatırken gözlerimin önüne gelmişti. Şaşkındı ama en çok beğeni doluydu. Bana bu rengi yakıştırdığını dile getirmese de anlamıştım. Zaten hayret dolu itirafı da hemen peşinden gelmişti.
''Şok güzel oldun Aslı. Hayika oldun hayika.''demiş, yeni saçlarımı bir güzel karıştırıp dağıtmıştı. Uzun süre onu gıdıklamış, şişkin göbeğinden küçük ısırıklar almıştım. Kendi gibi minik kahkahalarla kıkır kıkır gülmüştü.
Yeni saçlarımı gören herkes aşırı beğenmiş ve bu rengi bana yakıştırmıştı. O gece evimde kalan yoldaşlarım saçlarım boyandıktan sonra benimle teker teker ve topluca olmak üzere en az yüz selfie çekilmişlerdi. Whatsapp grubuna üşenmeden çektikleri her resmi atmışlardı. Sonuç telefon trafiğiydi. Biri kapatıyor diğeri arıyordu. Çareyi salonda uyuyan yoldaşlarımın yanında bırakmakta bulmuştum. Sabah kalkınca cezamı vermişlerdi. Acı dolu anlarımı duymak istemeyeceğinizi varsayıyorum. O yüzden bu kısmı rezil olmamak için kesiyorum.
Şimdi ise havaalanında Anıl'ın gelmesini bekliyorduk. Bekleyiş heyecanlıydı ve sonu hiç gelmeyecek gibiydi. Gaye babasını, ben ise kocamı çok özlemiştim. Günler geçmek bilmemişti. Ayrı kaldığımız kısacık sürede ona ne kadar çok bağlandığımı da fark etmiştim. Hayatıma girmeden önce nasıl nefes aldığımı bile hatırlamıyordum. Her gün telefonda konuşmak inanır mısınız bilmem ama yetmemişti.
