Aranan Anne Bulundu! | Tamamlandı

33. Bölüm

Herkese yeniden merhabaa :)) Nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Yeni bölüme geçmeden önce her zamanki gibi bir kaç şey söyleyeceğim. Sınavlarım geçmeyi başarabilirsem eğer bitmiş sayılacak ve uzun yaz tatilim nihayet başlayacak. Eğer büt gibi lanet bir şeye kalmazsam daha sık buralarda olmayı düşünüyorum. Sahura kadar bana uyku yok. : )) Önemli nokta geliyor... Siz Benim Yanımda Olacak Mısınız???

Bölümleri okurken aktif olmanızı rica ediyorum. Bu bölüm 400 vote hak ediyor bence. Anıl ve Aslı arasındaki gelişmeler öhöm... Küçümsenecek kadar ufak değil yani. Hele o son! Neyse :)) Pamuk eller klavyelere! Bana çok kızmayın (biraz kızabilirsiniz : )) ) ama küfürlü kelimeler kullanmayın lütfen. Okurken neler düşüneceksiniz, beğenecek misiniz her zamanki gibi çok çok merak ediyorum.

Diğer hesaplarımı da alta ekliyorum. Belki dikkatinizi çeker arada bir uğrarsınız. Aslı'nın iç sesinden bile geveze bir insanımdır. Mesajlara cevap verme şansım bu aralar daha fazla :))

instagram: nurakyol123 

facebook grubumuz: Nur Akyol - Düşler Diyarım

facebook hesabım: Nur Akyol

facebook sayfam: Düşler Diyarım

***

''Söz konusu beraberlik... Gerçekten zorunlu muydu?''

Bir an durup sadece ve sadece Anıl'ın yüzüne dik dik baktım. Ben... Biz... Zorunlu... Zorunlu muydu? Değil miydi? Elbette zorunluydu. Anıl Başar neden böyle saçma sorular sorup aklımı karıştırıyordu?

Karmaşa havuzunun içindeyken beynimde kocaman bir yeşil ışık yandı. Dışarıdan nasıl görünüyor bilemem ama içten içe aydınlandım, yemin ederim! Duruşumu dikleştirdim. Yere indirdiğim gözlerimi kararlı bir ifadeyle kaldırdım. Düşük omuzlarımı kaldırdım. Aslı Biçer'in meydan okuma zamanı gelmişti!

''Değil miydi?''dedim özgüven patlaması yaşayan güçlü sesimle. Hemcinslerimin kuyruğu sıkışınca kullandığı efsane yolu konuşmamıza taşımaktan onur duymuştum! Çok da güzel olmuştu. Verecek düzgün bir cevabın yoksa topu başkasına at ya da diğer bir değişle... Gol atamıyorsan pas at, yeter ki at! Elimde patlasın istemeyiz değil mi?

Ruhum, kalbim Anıl'dan gelecek cevabı bekliyordu. Dudaklarından dökülecek iki çift iyi söze muhtaçtım. O an hissettiğim tek şey buna gerçekten ihtiyacım olduğuydu. Aptal kalbim dengeleri şaşmış yıllar sonra bir adam için atmaya başlamıştı. Kabul etmesem de, unutmak için sürekli bilmiyormuş gibi davransam da hislerim ortadaydı ve durum çokça vahimdi. Anıl Başar'ın tüm bunları bilmesine gerek yoktu.

Pek sahte kocam diye söylemiyorum yandan bir bakış atar, üstüne bir de sinsi sinsi sırıtırsa feleğinizi şaşırır, adınızı bile unuturdunuz! Geliyordu yine bir bomba... Hissediyordum!

''Kurnazsın Aslı ama... Yemezler. Şansını zorlama.''

Ups! Bu adam... Gerçekten kaşınıyordu! Sonra Aslı neden sinirli. Ataklarım elimde değil kalbimde patlıyordu. Ben sinirli olmayayım da kim olsun!