Odnaleziona

ROZDZIAŁ 16

Słyszałam jak ktoś kręcił się po pokoju. Lekko otworzyłam oczy. Chrisa nie było obok mnie, więc zapewne to właśnie on.
Zlekceważyłam to i próbowałam się jeszcze zdrzemnąć. Czułam jak głowa mi pulsowała. Zapewne od późnej pory snu.

- Ma kogoś?

- Może wyrwał jakąś na jedną noc.

Poczułam jak kołdra delikatnie się zsuwa z mojego ciała.

- Niezła.

Byłam przerażona.
Odrazu odwróciłam się do punktu zaczepnego. Nademną stał średniego wieku mężczyzna oraz ten sam, którego wczoraj spotkałam w restauracji.
Usiłowałam wyrwać kołdrę z ich rąk, aby zakryć swoje półnagie ciało.

- Kim wy do cholery jesteście? Gdzie Chris?

Chyba nie powinnam być na tyle porywcza. Powinnam siedzieć cicho i czekać na rozwój sytuacji. Mężczyźni nie wyglądali na przyjaciół Chrisa, wręcz przeciwnie.

- Mamy interesy do załatwienia. A ty mała? Co tu robisz? Czekasz aż ci zapłaci?- zaśmiał się jeden z nich.

- Zapłaci? Za co?

- Za noc.

Zapewne myślą, że jestem prostytutką. Nie dziwię się. W tych okolicznościach to mogło wyglądać całkiem realnie.
Chris wszedł do pokoju kończąc rozmowę z którym, z chłopaków.

- Co jest?- cicho mruknął.

Czyli tak jak ja, również się ich nie spodziewał.

- No Chris.. wreszcie widzimy się razem. Zdajesz sobie sprawę co zrobiłeś?- mruknął starszy.

- O co ci chodzi?- burknął.

Widziałam jak gotował się w środku. Byłam na tyle przerażona, że nie wiedziałam co powiedzieć. Nie wiem co w tej sytuacji byłoby najlepsze.
Drugi mężczyzna podszedł do mnie i natrętnie zaczął gładzić moje włosy. Było to obrzydliwe. Czułam się obrzydliwa.

- Zostaw ją!

Nie możliwe, aby chodziło o mnie. Napewno nie jestem w to zamieszana. Żałuję, że nie powiedziałam Chrisowi o spotkaniu z mężczyzną. Napewno wiedziałby co robić.

- Zabiłeś mojego człowieka.- burknął starszy.

- Co byś zrobił na moim miejscu?!

Mówił o Tom'ie? Tom był jego pracownikiem? Nie rozumiem. On również bawił się w kryminalnym świecie?

- Hmm.. no nie wiem.. Myślisz, że to będzie fair?- zapytał wyciągając pistolet.

Nie. Nie. Nie.
Nie mogłam na to pozwolić. Nie może ot tak zabić Chrisa. Nie jego.

- Weź mnie.- odparłam wstając na ziemię.

Olałam fakt iż moja koszulka ledwo zakrywała biodra.. a praktycznie lekko się z nimi stykała. Musiałam działać.

Widziałam wzrok Chrisa na sobie. Był zły. Powinnam siedzieć cicho. Zapewne zepsułam mu plan. Ale sądzę iż był bezradny.

- Właściwie...- zaczął.

- Możesz zrobić ze mną wszystko, tylko nie zabijaj go. To moja wina.- odparłam.

Chciało mi się płakać.

- Zbieraj swoje rzeczy.- burknął starszy cały czas trzymając broń przy twarzy Chrisa.

Ubrałam swoją spódniczkę i przebrałam się w top z wczorajszego dnia. Obrzydzało mnie, że mężczyzna cały czas na mnie patrzył. Podniecało go to?
Złapałam za sweter. Wyczułam pod materiałem twardy przedmiot. Ah tak. Chris wczoraj dał mi pistolet.