Odnaleziona

ROZDZIAŁ 34

Obudziły mnie rozmowy.
Otworzyłam oczy i spojrzałam na lekarza, który stał nademna i wymieniał mi kroplówkę.

- Dzień dobry.- mruknęłam zaspanym głosem.

- Witam. Jak się pani czuje?

- Dzisiaj zdecydowanie lepiej. Gdzie Chris?

Nie było go. Jeszcze kilka godzin wcześniej kładł się do łóżka. Dziwne.

- Poszedł odebrać papiery. Dostał wypis.

- Wypis? Przecież jeszcze wczoraj krwawił i ogólnie był słaby.

- No tak. Zszyliśmy ranę, podaliśmy odpowiednie środki. Nie widzę sensu, aby musiał przebywać z szpitalu.

- A ja?

- Pani musi zostać. Nadal nie wiemy co było przyczyną omdlenia.

- Ale to nic takiego.

- Ma pani szczęście, że partner poinformował nas o ciąży. Miałem w planach rentgen. Zdaję sobie pani sprawę z powagi sytuacji?

Przewróciłam oczami.

- Przepraszam. Zwyczajnie nie przyjęłam tego do wiadomości. Dowiedziałam się niedawno.

Było mi tak głupio.

Drzwi do sali się otworzyły, a do środka wszedł Chris. Szedł powoli trzymając się za plecy. Zapewne środki przeciwbólowe zaczęły "puszczac" a ból stawał się bardziej odczuwalny.

Chris stanął tuż obok lekarza i dokładnie przysłuchiwał się całej sytuacji.

- Zabieramy panią na badania.- odparł lekarz przygotowując dokumentację.

- Badania?- zapytał Chris.

- Tak, USG.

USG?

- Zostawie państwa samych.

Lekarz wyszedł z gabinetu, a ja i Chris zostaliśmy sami. Nie wiedziałam od czego zacząć rozmowę. Chciałam zapytać go o wczorajsze spotkanie z moją matką. Chciałam, aby wytłumaczył mi pewne rzeczy.

- Wracasz do domu?- zapytałam.

- Zabiorę twoje rzeczy, abyś mogła się odświeżyć. Potrzebujesz czegoś konkretnego?

Było to całkiem miłe.

- Jedziesz sam? W takim stanie?

- Na korytarzu czeka Changbin.

- Mhm, rozumiem.

- Mogę jechać? Czy wolisz, abym został z tobą?

- Zrób jak uważasz.- mruknęłam.

- Mam wrażenie jakbyś była na mnie zła. Stało się coś?

- Umm. Nie. Wszystko w porządku. Jedź już.

Chris schylił się ku mnie i delikatnie ucałował moje usta, po czym wyszedł.

------------

Godzinę później leżałam w innym gabinecie. 
Było wiele sprzętów i przeszklonych szafek z lekami. Kręciło mi się w głowie od ilości lamp i dziwnych dźwięków.

- No to standardowo, proszę o podciągnięcie koszuli i głębokie oddechy.

Słuchałam poleceń lekarza i starałam się wykonywać wszystkie polecenia jak najlepiej. Nie chciałam, aby badanie wyszło źle bądź było cokolwiek zakłócone. Im sprawniej pójdzie tym szybciej będę mogła wrócić do domu. Tak przynajmniej myślałam.