"Ne zamandır sendeyim..." (Altay Bayındır)

nokta

1 ay sonra

Günü geldi. Gidiyoruz...

Altay bugün sözleşmeleri tamamlamış ve Fenerbahçeye veda etmek için hazırlanıyordu.
Gözlerinin dolmasını engellediğini anlayabiliyordum. Vedalar zordur kalana da gidene de...

Evden çıkıp stada vardığımızda veda konuşması için hazırlanan yere geçtik. Kayıt başladığında Altay dizini sallayarak üzüntüsünü gizliyordu. Kısa filmi izlememizin ardından ben dahil bir çoğumuz ağlıyorduk. Altay'ın fenerbahçe için yaptığı fedakarlıklar ve çabaları unutulamazdı. Ali Koç bile ona veda ediyordu. Kayıt bittiğinde dolgu gözleriyle yanıma gelip sarıldı ve başını boynuma gömdü. "Burda biraz daha ağlayıp kalkabilir miyim"
Gülümseyip boynuna bi öpücük bıraktım.
"Ağlama birtanem. Kaldır başını gözünü sil ve gidelim" başını kaldırıp burnunu çekti.

"Gidelim." Elini tutup havaalanına doğru yola çıktık.
Yeni bir hayata adım atıyorduk. Bundan sonra her şey farklı olucaktı.
Özleyeceğimiz o takım, bu şehir, bu arkadaşlıkları geride bırakıp hayallerine eşlik edicektim. Zordu ama onunla olmak her şeyin üstesinden gelmemi sağlıyordu. Bir takım sahibinin oyuncusunun havaalanına kadar yanında gelmesi Altay'ın ne kadar çok şey yaptığını ve önemli olduğunun göstergesiydi.

Altaydan bir tane daha yoktu. Ve kimse bir Altay olamazdı. En azından manevi açıdan.

Yeni takımındaki başarılarını şimdiden tahmin ediyordum. Yeni hayatımızın ilk günü bugün.
Ben, Altay ve bebeğimiz...

Ha bir de Sefa tabi şdbsösjsçdkşs

nokta