"Ne zamandır sendeyim..." (Altay Bayındır)

"Sen bana şifa..."

Hikaye izlenme alsa da Vote almıyor:(
şu durumu değiştirsek mi?🥹

⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️
ALTAYDAN:
Sabah Simayla uyanmıştım. Koltukta uyuyakalmıştık muhtemelen. Saat 6 olmuştu  sabah antrenmanı saat 8de başlayacaktı. Simay'ı kucağıma alıp alnına bir öpücük bırakıp onu kendi odama götürdüm. Yatağa yatırdığımda mırıldanmaya başladı. "Altay?" Saçlarıbı okşadım. "Uyu güzelim" "sen?" Gülümsedim "benim antrenmana gitmem lazım." "Geri geliceksin dimi" "gelicem tabi ki bitanem. Sen şimdi uyu ben geldiğimde güzel bi kahvaltı yaparız birlikte" başını sallayıp geri uykusuna döndü. Kısa bir süre saçlarıyla oynayıp onu izledikten sonra hazırlanıp Samandıra'ya doğru yola çıktım. Yedekte olmayı sindiremiyordum tamam İrfan için çok iyi bir fırsat bu kardeşimin mutluluğu benim için önemli ama. Bu benim eskisi kadar iyi olmadığımın göstergesi. Simay'ın dediklerini aklımda tutarak moralimi yüksek tutabilmiştim. Dedikleri bana ilaç gibi geldi. Antreman boyu yapabildiğimin en iyisini yapmaya çalıştım. Toparlanıcaktım ama toparlandığımda Fenerbahçede olur muyum orası belli değil işte. Transfer teklifleri gelmeye başlayacak gibi duruyordu. İyi değerlendirmeliydim. Antreman biter bitmez soyunma odasına geçtim duş alıp çıktım. Saat çoktan 12 olmuştu Simay uyanmıştır diye hızla arabaya geçip eve doğru gitmeye başladım.
SİMAYDAN
Uyandığımda zannediyorum ki Altay'ın odasındaydım. Sabah konuştuğumuzu hayal meyal hatırlıyordum. Saat 11:37 olmuştu muhtemelen bitmiştir antremanı. Aşağıya inip salona geçtim. Kumandayı alıp magazin programını açtım. Şu sıralar magazinde adım dönüyordu. Uzun süredir ekrana eskisi kadar çok çıkmamış sadece Instagramdan paylaşım yapıyordum. Oyunculuğu tamamen bırakmayı hedeflemiştim. Magazine açıklamasamda bu konu onlar tarafından konuşuluyordu. Hemde hemen hemen her gün. Hala ayılamamıştım başımı koltuğun kenarına yaslayıp bacaklarımı kendime çektim. Hala uykuluydum ta ki kapıdan anahtar sesi duyana kadar. Ben daha yerimde doğrulmadan Altay yanıma gelmişti. "Günaydınn." Gülmeye başladı. Bense bişey anlamadan sorgular gibi bakıyordum. "Ayılamadın mı sen? Küçük bebekler gibi duruyorsun" Esnedim yanıma oturup beni göğüsüne yatırdığında dünyayla olan bütün bağlantıyı kesip anın tadını çıkarmaya başladım. Odağımda sadece Altay vardı. "Uyuyacak mısın daha?" "Hı hı" gülmeye başladı. Aynı zamanda saçımı okşuyordu. Ve bu beni daha da mayıştırmıştı. "Uyu bakalım birtanem benim... İstediğin kadar uyu yeter ki yanında olabileyim" son dediklerini tam duyamadan uyuyakalmıştım. "Seni o kadar çok seviyorum ki. Herkesten her şeyden en çokta kendimden koruyacak kadar seviyorum. Her zaman yanımda ol sevgilim. Bizi ayırabilicek hiç bir şey olmasın hep böyle göğüsümde uyu. Ömrümün sonuna kadar uyuturum seni yeter ki sen iste..."