"Ne zamandır sendeyim..." (Altay Bayındır)

"Toprak yağmura ben sana"

ALTAYDAN:
O yatağında uyurken şu aralar en sevdiğim aktivitem haline getireceğim şeyi yapıyordum. Uyurken simayı izlemek. Hayatımda daha önce hiç böyle uyuyan birini görmemiştim. Tıpkı melek gibi. Anlatmalara doyamayacak kadar güzel gözüküyordu. Artık kabullendim ona kapıldığımı. Belki de bunun gerçek anlamı Aşktır...
Bir süre sonra uyurken elimi tutmuştu... asla bırakamazdım o eli. Beni de uyku bastırdığında elini bırakmadan sessizce yere oturdum ve başımı yatağa yaslayıp onu izlemeye devam ettim. Uyuya kalana kadar.

SİMAYDAN
Uyandığımda beyaz tavanla bir süre bakıştıktan sonra elimdeki ağırlığı hissettim. Altay elimi iki elifle tutmuş başını yatağa dayamış uyuyordu...
Cidden beklemiş miydi? "Hayal falan mı görüyorum lan ben" yoo ellerini ellerimde hissedebiliyordum. Nefes alış verişi kıvırcık saçları. Gayet gerçekti yani. Bugün anlayabildim işte Altaya kapıldığımı. Belki de anlamak istememiştim öncesinde. Ama şimdi her zamandan daha da eminim. Altay beni kendine çekiyordu. Bense bu durumdan hiç şikayetçi değildim.
Şu uyumasını saatlerce izlesem sıkılmayacağıma o kadar eminim ki. Ama sanırım artık uyanması gerekiyor.
"Altay uyan hadi belin ağrır öyle" saçlarını okşadım... uyanırken gözlerini açmakta zorlanıyordu. Tıpkı küçük çocuklar gibi. "Uyudum mu ben ya? Sen iyisin dimi?" Gülümsedim "iyiyim." Tek kaşını kaldırıp hafif sırıtarak "en son iyiyim dediğinde kucağımda odaya taşımak zorunda kalmıştım hatırlatırım eğer hatırlamıyorsan" güldüm "bu sefer gerçekten iyiyim ama" ellerimiz hale birlikteydi Altay'ın başı yatakta diğer elimse hala saçlarındaydı. İkimizde halimizden pek şikayetçi gibi değildik aslında. "Bi an sana bişey olucak sandım. Daha önce kendim için bile böyle endişelenmemiştim..." duraksadım. "Kucağıma düştüğünde,uyuduğunda o kadar masum gözüküyorsun ki... bebekleri andırıyosun bazen uyuduğundaki mimiklerinle. Bana uyumadan önce bela oldum demiştin ya? Bende sana bir cevap vermiştim hatırlıyor musun?" Hatırlıyordum
"Daha önce hiç bu kadar güzel bir belaya sahip olmamıştım."
"Daha önce hiç bu kadar güzel bir belaya sahip olmamıştım."
Aynı anda söyleyip aynı anda gülmüştük... o cevabı hayayım boyunca unutmayacağıma o kadar eminim ki... Kafasını yana eğmiş gözlerimin tam içine bakıyordu. Tam şu an dünyanın durmasını bu anın hiç bitmemesini o kadar istiyordum ki. Altay diğer eliyle yanağımı okşayıp yutkundu. "Ki sen bana beladan çok hiç kaybetmek istemeyeceğim ap ayrı bir şeysin. Seni o yemekte görüp tekrar hatırladığımdan beri bir daha seni ne aklımdan ne de kalbimden çıkaramadım Simay. İrfan'ın düğününde beni fark etmedin bile. Ama ben o zaman seni aklımdan silebilmek için çok çabaladım. Başarılı oldum derken tekrar çıktın karşıma...
İyi ki çıktın. İyi ki gördün beni. Ben seni tekrar aklımdan silemem Simay. Ne aklımdan,ne de kalbimden..." duyduklarımın rüya olduğunu düşünsem de değildi. O kadar garip hissediyordum ki şuan ne söylerim ne yaparım hiç bilmiyordum. Yatak başlığına sırtımı dayadığımda Altayda yerden kalkıp yanıma oturup sorgular gibi bana bakıyordu. Hiç bir şey söylemeden bir anda sarıldım ona... hem de hiç düşünmeden. Kokumu içine çekişini hissettiğimde kendimi gerçekten evde hissedebilmiştim. Kokusunu içime çektiğimde cennete düşmüş gibiydim adeta,hiç çıkarmasınlar beni burdan.
"Kokun o kadar güzelmiş ki..." dediğimle gülümsemesini nefesinden çıkan sesle anlayabilmiştim. Sarılmayı bırakıp yüzümü elleri arasına alıp alınlarımızı birleştirdi. "Sana şimdi burda söz veriyorum. Senden öncesini bilmem ama senden sonrası yok...
Senden başkası yok...
Sadece sen ve ben"
(Olamaz zaten koçum hayırdır lo)
Gülümsedim "söz mü?" "Söz." Tekrar beni göğüsüne yatırdı. 
⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️⬆️
Aayyyy bu bölüm ne güzel oldu böyle yaaaa🥹🥹🥹🥹
Umarım beğenmiş ve vote atmışsınızdır🤭