BROKEN VOW TRILOGY: 2 (Never Broke Me Again)

42: Sevirino Elliot Dimagiba

" Never broke me again "

" Idiot.. naniwala ka naman na hindi ikaw ang ama! " I can feel Tib's frustration when saying it.

" Tanga...ikaw ama nun. Obsessed ang babaeng yun sa'yo. Imposebleng makahanap agad siya ng kapalit sa'yo. Galit lang yun. Ikaw kasi..di mo muna kinonfirm kung totoo ba.."

Natigilan si Thirdy nang makitang hindi ako umiimik habang kanina pa sila salita ng salita sa tabi ko.

I am staring my shot glass, but my mind is not in the drink.

I am thinking about Harriet.

Is she okay now? Sana okay lang talaga siya.

I can't forgive myself if ever there would be bad happen to her. Kasalanan ko. Kung hindi ko lang siya binigla. Kung hindi ko yun nagawa sa kanya lahat. Hindi mangyayari yun sa kanya kanina.

" Sevi..what we're trying to say..na ikaw talaga ama nun. Maniwala ka..sobrang obvious si Harriet sa pagsisinungaling sa'yo."

" Tama Sevi...ikaw talaga ang ama--

" I know." Mahina kong sambit habang nakapikit. Nakatukod ang siko ko sa counter ng bar. I am holding my head in my hand.

Natahimik silang dalawa.

Napahinga ako ng malalim.

Alam kong nagsisinungaling lang si Harriet sa'kin. She really hate me that much to the point she would never let me acknowledge as the father of our child.

" So yun naman pala..wag ka ulit tanga diyan na tutunganga lang at walang gagawin para...

" Tanga ..stupid ..weak..." I smile tiredly.

I am aware of my poor choices in this life, and it's so frustrating that until now.. I am still suffering with the consequences of my past mistakes.

" Bakit.. masama bang maging tanga paminsan..minsan?"

Naive.

Not innocent..but stupid.

Hindi inosente kundi sadyang..tanga lang.

Bata palang ay ganun na talaga ako. Yun ang tingin ng lahat sa akin. Mismo ako..yun na'rin ang naging tingin sa sarili.

Kesyo..lampa, bakla..mahina at bobo.

I'm the one who's always left behind. Nasa lower section palagi. Kasi nga...bobo. Hindi matalino.

Maging sa paglaki..yun pa'rin ang tingin ng mga tao sa'kin. Maski ako..hindi na nagbago yung ganung tingin sa sarili.

I live with the weaknesses that other people instilled me to become. Pininandigan ko nalang kung ano yung tingin nila sa'kin. Sobrang hirap na kasing baguhin yung maling paniniwala nila dahil kung bawat pagkakamali ko, nabubura nalang bigla yung bawat tama na nagawa ko.

Si itay namatay nalang na yun pa'rin ang paniniwala sa'kin.

Pero.. bakit ba sobrang hirap magkamali sa mundong ito?

At bakit patuloy pa'rin akong nagkakamali?

Sobrang hirap maging isang average na tao sa mundong ito. Yung tipong hindi ikaw yung palaging pinagpala sa lahat. At may binabagayan na pala ngayon yung pakikipagrelasyon sa tao. Kung mahirap ka, hindi madaling bumagay sa isang mayaman.

Ang hirap...sobrang hirap talaga. Mahirap pa'rin pumantay sa kanila kahit heto na ako ngayon may narating na.

Na iniexpect ng lahat na pang-bida ang dapat na role mo sa buhay pero yung totoo..extra ka lang pala sa mundong ito. Extra lang pala ang kaya mong role dahil kung pipiliting maging bida..hindi bagay.