Broken Promises (Epitome Series #2)

Kabanata 44

"Congratulations! Distinguished magazine of the year!"proud na untag ni Mrs. Eleanor habang mahinang pumapalakpak. Napatayo pa siya mula sa kanyang upuan kaya bahagya akong yumuko para masalubong ang yakap niya.

"I'm so proud of you!"she whispered gently as she pats my back. Tipid lang naman akong napangiti hanggang sa kumalas ako ng yakap. Ipinakita ko sa kanya ang trophy na napanalunan ko kaya namilog ang mga mata nito habang maingat na hinawakan.

"You've come so far! You deserve this, Venice. Congratulations!"aniya at halos naluluha pa kaya napailing nalang ako.

"I wouldn't make it this far without you. Your unwavering support pushed me to strive harder, Miss Eleanor"

She smiles at me like a mother who is so proud of how her daughter have grown so far. She pats my shoulder once again. Napatango pa ito bago ako muling niyakap.

May tumayo rin mula sa kanilang table upang batiin ako.

"Congratulations!"aniya isang editor-in-chief ng isang kilalang magazine din kaya medyo nahiya pa ako sa kanya bago nagpasalamat.

I saw Mr. Martin from across the table. He's looking at me seriously. Tipid lang akong nakangiti habang pinagmamasdan siya. Masama ang tingin nito bago umiwas ng tingin kaya napasinghap lang ako.

After the ceremony, we just had a simple celebration kasama ang team ko. They ordered drinks. I reserved a svip room for all of us. Tahimik lang naman ako habang pinapanood silang nagtatawanan.

"Congratulations to our Venice Thalia"they cheered kaya napasinghap lang ako bago nakisama sa toast nila. I only spent two minutes there pagkatapos ay umalis din naman agad. Alam ko namang hindi sila makakapagcelebrate nang maayos kung nandoon ako. I know, my presence will only intimidate most of them kaya umalis nalang ako agad.

My driver is already waiting for me outside. Gulat pa ako nang natigilan ang isang lalaki sa harapan ko.

"Venice! It's good to see you here"it's Kye. Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. I'm only wearing a simple leather-trimmed ivory linen-canvas trench coat.

Tumikhim ako at seryoso lang siyang tinignan.

"Why are you here?"napataas ang kilay niya. Hindi siguro inasahan ang tono ng boses ko kaya pinagtaasan ko rin siya ng kilay.

"I was just around the place and coincidentally saw you.."natigilan siya at nilingon ang nilabasan kong high-end club. Napatango-tango pa ito. "Are you alone?"muli siyang napalingon. Umaasang may lalabas na kasama ko pero nang wala, tinuon niya nalang ang pansin ko.

"My driver is waiting for me"walang-gana untag ko kaya sandali lang siyang natigilan bago bahagyang umatras para bigyan ako ng daan.

"I hope to see you again if you have time"aniya pero hindi ko lang siya pinansin. Dumeretso na ako sa loob ng kotse at malalim na bumuntong-hinga. I don't know if Kye knows that I'm married with Chester. Pero kung alam naman niya, why didn't he ask for him, right? Baka wala siyang alam.

Napatingin ako sa suot na relo at nakitang pasado alas dos na rin ng madaling araw. After the ceremony, I changed my dress and immediately went here to treat my people. Marahan akong napapikit nang hinilig ko ang ulo sa backrest ng upuan. Bigla akong nakaramdam ng lamig kaya muli akong napadilat at nakitang umuulan na pala sa labas. Nanatili lang ang tingin ko sa labas ng bintana na halos hindi na makita ang mga buildings maliban sa streak ng mga lights. Humalukipkip lang ako bago malalim na bumuntong-hinga.

It's been almost a year after the loss of our child. Simula noon, it dimmed our lives. Chester has been acting cold and refuse to talk to me. Kung kakausapin man, isang tanong isang sagot lang din. I can't blame him. I triggered him and made him furious. Hindi ko rin siya masisisi kung galit parin siya sa akin sa kabila ng lahat na nangyari pagkatapos ng gabing iyon.