Broken Promises (Epitome Series #2)

Kabanata 27

Gaya nang ginawa ko last night, I had a champagne again. Kumatok pa si Leilana at inaya akong sa patio nalang daw kami magpapatuloy kaya sumunod naman ako sa kanya.

Hinipan ng malamig na hangin ang suot kong puting Chanel cashmere cardigan. Sumabay din sa ihip ng hangin ang nakalugay kong buhok kaya mabilis kong sinalikop ang mga iyon at tinali gamit ang aking Chanel claw clamp. Nanuot ang lamig sa aking balat kaya humalukipkip ako bago nilingon si Leilana na pinapanood lang ang bawat kilos ko.

Pinagtaasan ko siya ng kilay.

"You've been silent for a long while"puna niya kaya nagtiim-bagang ako. Sandali ko pa siyang tinitigan.

Leilana has been with me through the years. Noong iniwan ako ni Chester at ilang araw akong nagluksa, hindi siya umalis sa tabi ko. She comforted me. Lahat nang gusto kong gawin para lang hindi ko maisip ang lalaking iyon, ginawa namin. Sinamahan niya ako hanggang sa tuluyan nang gumaling. She's been with me through my worst. She never abandoned me. Hindi siya nagsawa sa akin. Hindi siya nagsawa sa ugali ko. Hindi siya kailanman napagod kakaintindi sa akin. Hindi niya kailanman kinukwestyon ang pagtataray ko. She was just there....with me.

Napasinghap ako. Napataas naman ang isang kilay niya kaya napanguso ako.

"Does his presence bothers you?"

Halos napaawang ang baba ko dahil sa tanong niyang iyon. I know, it's been years and we're both fine now. Even though there was no clarification on what really did happened in the past. Kaya ang kaisipang magsasama na naman kami rito, hindi ko yata makakayang hindi makaramdam ng kahit ano.

Napasinghap ako sa tanong niya. Ilang beses ko nang narinig ang tanong na iyan buong araw. She tilted her head. She tried to examine my whole expression. Dismayado itong napabuntong-hinga bago ako nilapitan para yakapin.

"I know it's hard. But you've been through all of that on your own. I know that what you have right now will never be hard to handle"bulong niya sa akin kaya napatango lang ako.

I know. I am happy that I have her. I am happy that despite my egocentrism, she managed to put up with me through the years.

"Thank you, Lei"tugon ko sa kanya nang kumalas na siya. She caress my face and smiled sweetly at me.

"Of course, I'm your friend"

Oh! To hear that from someone who knows me best is beyond compare. Hindi ko na halos maisip ang gagawin kung wala siya.

Kinuha niya ang flute ko at inabot sa akin iyon. She smiled at me before raising her flute for a toast.

"Here's for all the pain that aches but still very tolerable"halos matawa ako sa sinabi niya. We clinked our glasses before finishing it nang isang lagukan lang.

We giggled together and she poured another champagne on my flute. Hinayaan ko namang gawin niya iyon.

It's already nine in the evening. Tulog na panigurado sina Tita at Tito samantalang ang ibang mga kasambahay naman ay nagliligpit parin panigurado. Sinulyapan ko naman ang resort hindi kalayuan mula rito na tanaw ko, may mga nagbo-bonfire roon samantalang maliwanag ang paligid dahil maliban sa ilaw ng apoy, dumagdag din ang liwanag ng mga fairy light at bulbs na naroon. Rinig ko rin mula rito ang tawanan ng ibang guest na paniguradong tuwang-tuwa sa kanilang stay dito. Napasinghap ako bago nilingon ang kaliwang banda at nagtagal ang tingin sa lighthouse na under maintenance.

Halos napaawang ang baba ko at biglang namula.

"Chester....."halos hindi ko na makilala ang sariling boses dahil sa ginagawa niya.

His hand snaked from my arm to my breast. Halos napaliyad pa ako dahil sa malalim at mapupusok niyang halik sa aking labi. His other hand find its way to the back of my thigh and up to my butt. Napakagat pa ako ng aking labi dahil sa ginagawa niya. Hindi rin nakakatulong ang suot kong skirt dahil naging madali sa kanya ang pagpasok niya ng kanyang daliri sa gitna ng aking hita. Halos mapadaing naman ako when his finger touches my throbbing inside.