Broken Promises (Epitome Series #2)

Kabanata 47

I thought it was all just a dream but seeing Chester preparing our breakfast after that night shakes the hell out of me. Hawak ang aking ulo, nilingon niya ako bago nilapag ang toast sa mesa. 

"Morning"he greeted with his husky voice. Napakurap-kurap naman ako habang inaayos ang aking suot na long-sleeves. Napansin niya siguro iyon kaya bigla siyang lumapit sa akin. Tinignan niya pa ako at sinenyasan. Like he is trying to ask for permission to help me. Tipid lang naman akong napatango. Napasinghap siya bago maingat na hinawakan ang lace ng aking suot na puting silk long sleeves. He tied it as a ribbon. Tahimik lang ako habang pinapanood siyang inaayos iyon pati na sa kabila pagkatapos nang sa kanan. I saw how his jaw was clenched as he did it. Umiwas lang ako ng tingin hanggang sa natapos na siya. Seryoso niya akong tinignan. 

"Let's eat"malamig niyang untag kaya napatango lang ako. Iginiya niya akong mauna. Narinig ko pa ang pagtikhim niya nang naglakad na ako. Nagulat pa ako nang pinaghila niya ako ng upuan. Nagkatinginan pa kaming dalawa. Nagtiim-bagang lang ako bago umiwas ng tingin at naupo roon. Nilagay ko rin ang hawak na bag sa kabilang upuan. Naupo na rin siya. He led the prayers again at kumain na rin kami pagkatapos. 

Huli lang ako nakaramdam ng awkwardness. Silence echoed throughout the house. Tanging ang pagstir niya lang ng kanyang kape ang naririnig ko maliban sa mga kubyertos ko. 

"How much did you drink last night?"natigilan ako nang bigla siyang nagsalita. 

"I don't know. Eleven or fifteen glass, I think"kumibit-balikat ako. Mariin naman ang tingin niya sa akin at mukhang dismayado pa nang marinig ang sagot ko. He clenched his jaw more. Tipid lang siyang tumango. 

Nagsisi tuloy ako kung bakit ko pa pinaunlakan ang umagahan nang inaya niya akong kumain. 

He heave a deep sigh.

"I heard about the construction of your flagship store.."nagpatuloy lang ako sa pagkain habang siya, sa akin lang ang tingin.

Tumango ako. "Yes! Architect Sandro handles it"tipid na untag ko. Nanatili lang ang tingin niya sa akin bago tumango. 

"Ha--

Umiling lang ako. Hindi na siya pinatapos. "I already have it checked and all. You don't have to worry about it. I also hired an engineer to manage the construction"sabi ko. Mas lalong umigting ang panga niya. 

"I don't have any appointment with the doctor this week. You don't have to be here if that's your concern"dugtong ko pa habang hindi siya tinitignan. Binaba naman niya ang hawak na tinidor at umayos sa pag-upo.

"Are you really pushing through with this separation?"seryosong tanong niya kaya sinulyapan ko siya. Anger is evident in his eyes. Bakas ang galit doon at kung nakakamatay lang ang mga titig niya, paniguradong kanina pa ako pinaglalamayan.

Wala sa sarili akong tumango. Binaba ko rin ang hawak na knife at inayos ang sarili bago siya seryosong tinignan. I leveled with his gaze. 

"Yes! Ganoon naman ang plano mo noon palang hindi ba? We will still end there, so why not end it here?"nagtiim-bagang ako. Kinagat ko ang pang-ibabang labi nang bahagya siyang natawa. Napailing pa ito. 

"I already set up a date with Atty. Marquez and we will immediately flew back to the Philippines to settle everything"matapang kong untag. He scoff. Kinuha niya ang table napkin mula sa kanyang hita at nilagay sa taas ng mesa. 

"Are you really serious about this? Gusto mo ba talaga ito? Is this really what you want?"paghahamon niya.

"This is what YOU want. I am just doing this because you cannot say it in my face"giit ko pa.

"Hindi dapat tayo nag-aaway sa harap ng pagkain.."bumagsak ang tingin niya sa pagkain naming halos hindi pa nakakalahati. Kinalma ko ang sarili bago tumayo.