Güneşsiz Gökyüzü

21.BÖLÜM

41k 🥺

Yeni bölümden selamlar.

Keyifler nasıl aşklar.

Haydi bölüme geçelim.

Keyifli okumalar!

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Yorum yorum yorum. Oy oy oy lütfen artık oy ve yorumlarınız verin.

Size sınır koymak istemediğim için bu kadar ısrar ediyorum.

♪Can Ozan-Ağlama Ben Ağlarım♪

Bismillahirrahmanirrahim.

•••••••

Mahir abim konuşma yapmak için sahneye çıkınca hepimiz ona odaklandık. Mahir konuşma yapmaya başlamadan arkasında projeksiyon cihazından bir görüntü belirdi. Görüntü Aksel ve benim düğün gecesi havuzun yanında öpüşmek üzere iken çekilmiş bir fotoğrafımızdı. Hoparlörden duyduğum ses ile ne olduğunu anlamaya çalışıyordum.

"BUGÜN SİZLERE AHENK'İN GERÇEK YÜZÜNÜ GÖSTERECEĞİM."

Elimi kalbime koymuş, olan bitene bir anlam vermeye çalışıyordum. Kim neden böyle bir şey yapmak isterdi. Benim kimseyle sorunum yoktu, kim bana böyle bir şey yapmak isteyebilirdi ki. Böyle bir günde bu tür bir çirkinlik akıl kârı iş değildi.

"Ne oluyor?" Dedi, İlyas Bey. Hiç kimse olan bitene bir anlam yükleyemiyordu. Ben çıldırmak üzereydim, burada duran herkes bir bana bir Aksel'e bakıyordu, kendimi çok iğrenç hissediyordum. Herkes bize kınayan bakışlara bakıyordu. Şu anda hiç kimse hiçbir şey bilmeden bize kötü bir şey yapıyormuşuz gibi bakıyorlardı.

"Bu fotoğraf ne lan!" Diye bağırdı Alaz. Beni öldürecekmiş gibi bakıyordu. Ondan gözlerimi kaçırıp Aksel'e baktım. Aksel bana güven veren bir gülümseme sunup elimi tuttu. Elimin üzerini okşuyordu. Ben kendimi hiç iyi hissetmiyordum, Aksel bile şu anda bana iyi hissettirmiyordu.

"Tüh rezilliğe bak." Misafirlerden bu ve bunun gibi bir çok cümle çıkıyordu. Utançtan ölecekmiş gibi hissediyordum. Ailem misafirleri apar topar göndermişlerdi, mekanda sadece akrabalarım ve Aksel'in ailesi vardı. Projeksiyon cihazından yansıtılan fotoğrafımız değişti, bu kez Aksel ile okulun arka tarafında bankta otururken çekinmiş bir fotoğrafımız vardı. Fotoğrafta Aksel ellerimi tutmuş, bende onun yanağını öpüyordum.

"BİTTİ SANMIŞTINIZ DEĞİL Mİ? HAYIR BİTMEDİ. HENÜZ DAHA EN CAN ALICI FOTOĞRAFI GÖSTERMEDİM." Dedi, hoparlörden gelen ses. Ağlamak istiyordum ama güçlü durmak zorundaydım. Bugünü en az hasarla atlatmalıydık. Projeksiyon cihazındaki fotoğrafın değişmesini hepimiz bekledik, hiç kimseden çıt çıkmıyordu.

Fotoğraf değişti ve ben bu fotoğrafı gördükten sonra nereden atlarsam daha çabuk ölürüm diye düşünmeye başladım. Şimdi gerçekten babaannem bana oruspu damgası vurucaktı. Fotoğraf o kadar yanlış anlaşılacak bir fotoğrafı ki olayı yaşayan ben olmasaydım bende bu fotoğrafı yanlış anlardım.

"Siktir lan!" Dedi, Meriç abim. O sevgili olduğumuzu bilmesine rağmen böyle bir tepki vermişti, diğerlerini düşünemiyorum bile. Şimdi fotoğraf tam olarak şu şekildeydi. Benim üzerimde ip askılı gecelik vardı, benim yatağımdaydık ve Aksel üzerime uzanmış bir vaziyette duruyordu. Fotomontaj falan değildi, benim tek olduğum gün Aksel bize gelmişti ve ben onun sırtına atlamıştım, sonra o da beni yatağa fırlatmış, üzerime uzanmıştı. Fotoğrafta farkedip o gün fark edemediğim iki detay vardı. Benim bir askım düşmüştü ve geceliğin eteği bayağı yukarı sıyrılmıştı.