Şampiyon

13. Bölüm "İstanbul"

Başım ellerimin arasındayken öylece önüme bakıyordum.

"Sınır dışı görevi, ne kadar süreceği belli değil. İki gün sonra, ailenizle vedalaşın. Veya ailem dediklerinizle."

Yarbayın sözleri zihnimde dolaşırken tek soru aile dediğmin kim olduğuydu.

Şafak Timiydi benim ailem.

Bir de Savaş.

Onun bana olan duygularını bilmem fakat ben onu ailem dediklerime koyuyordum sanarım.

Hızla oturduğum yerden kalktım.

Doğrudan odama gittiğimde iki günlük bir sırt çantası hazırladım.

Yarınım belli değildi benim. Yarınım belli değilken yarını beklemenin ne manası vardı?

Önemli eşyalarımı aldığıma emin olduktan sonra beyaz tişört ile siyah bol bir şort giydim.

Sırt çantamı sırtıma taktım.

Evdeki her şeyin kapalı olduğuna emin olduktan sonra evden çıktım.

Arabama binip hava alanına doğru yol aldım.

İstikamet beliydi.

Timden sonra ailem diyebileceğim o kişinin yanına.

***

Uçak yolculuğunun ardından İstanbul'daydım.

Havaalanından çıktığımda Savaş'a yazdım.

Siz
Naber?

Tesislerde misin?

Gamzeli
İyi, senden?

Metin Oktay Tesislerindeyim

Siz
İyii

Askeriyedeyim ben de

Cevap yazmasını beklemeden uygulamadan çıktım.

Taksilerden birini durdurmayı başardığımda binip adresi söyledim.

İstanbul'a ilk gelişim değildi. Bir iki defa maç için gelmiştim ama günü birlikti genellikle.

Adrese geldiğimde parayı ödeyip taksiden indim.

Savaş'ı aradım.

Açtığında "Savaş, şu anda normalde önünden bile geçmeyeceğim Galatasaray tesislerinin önündeyim." dedim.

"Ne? Hangi ara geldin?"

"Yaklaşık bir bir saat önce falan İstanbul'a ayak bastım Gamzeli." dedim ve gülerek ekledim. "Beni daha fazla burada bekletecek misin yoksa geliyor musun?"

"Geliyorum, beş dakikaya oradayım." dedi.

"Bekliyorum Gamzeli." dedim ve kapattım.

Telefonumu kapattım ve kenarda Savaş'ı beklemeye başladım.

10 dakika olmadan Savaş elinde çantasıyla koşarak yanıma gelmişti.

"Hoş geldin." diyerek bana sarıldı.

"Hoş buldum." dedim ben de ona sarılarak.