Şampiyon

20. Bölüm "Ankara"

"Civciv," diye seslendi Eylül.

Tek başına oturan Taner'in bakışları ona döndü.

"Efendim Eylül abla?"

Eylül yanına oturdu.

Bahçede oyun oynayan çocukları gösterdi. "Sen niye onlarla oynamıyorsun?"

"Almadılar beni oyuna,"

Eylül çocuğun saçlarını okşadı.

"Boşver, herkesle iyi anlaşmak zorunda değilsin."

Taner gülümsedi.

"Bak şimdi sana yeni bir oyun öğreteceğim, oyunun adı Bom. Sırayla sayıları söylüyoruz. 5 ve 10'un katlarında Bom diyoruz. Anladın mı?"

Kafa salladı Taner. "Anladım."

"1," dedi Taner.

"2," dedi Eylül.

"3,"

"4,"

"Bom." diyen Taner'i gıdıklamaya başladı Eylül.

Taner kahkahalarla gülerken o da güldü.

İkisininde aklına kazındı bu oyun.

Belki bu anıyı unuturlardı fakat bu oyunu unutmadılar.

***

Hastane odasından içeri girdiğimde doğrudan hastane yatağında yatan Taner'e ilerledim.

"Geri zekâlı..." diye mırıldanarak sarıldım.

Güldü. "Abla ölmedik ya niye kızıyorsun?"

Cevap vermedim. Sadece sarıldım.

Kısa bir süre sonra ayrıldığımızda "Bir daha böyle bir mallık yaparsan yemin ederim döverim seni çocuk." dedim.

Güldü.

Gülümseyerek koltuğa oturdum.

***

İlerde bekleyen Savaş'a doğru adımladım.

Beni gördüğü anda gülümseyerek bana doğru yürümeye başladı.

Gülümseyerek sarıldım ona.

"Özlemişim," diye mırıldandım sıkıca sarılırken.

Kafasını boynuma gömdü. "Çok özlemişim,"

Güldüm.

Derin bir nefes aldım. Limonlu şampuanının kokusu burnuma gelirken gülümsedim. 

"Ee gidiyor muyuz Ankara'ya?" diye sordu.

"Ben ilk annenlere gideriz ordan Ankara'ya gideriz diye düşünmüştüm."

"Tamam o zaman... İlk annemlerin yanına gidiyoruz oradan Ankara'ya. Bu arada iznin kaç gün?"

"Üç gün Gamzeli." dedim ayrılıp elini tutarken.

Kafa salladı.

Arabama bindiğimizde "Ön koltuk prensim olabilirsiniz Bayım," dedim alayla.

Kahkaha attı.

Uzattığım elimi tuttu. "Lütfedersiniz Hanımefendi."

Bu sefer ben kahkahalarla gülerken arabayı çalıştırdım.