ŞEHADET

ŞEHADET - Vatan için / 39

Merhaba,

Ana duvara yazdığım duyurulara bakıyor musunuz bilmiyorum ama bir süredir Wattpad'e kendi internetim ve evimin wifisi ile giremiyordum. (Bir güncelleme gelmişti onu yaptığım an olanlar oldu.) Eşimin internetiyle denediğimde bilgisayardan da uygulamadan da açıldığını gördüm. Yani bu durum tam olarak neyle ilgili anlamıyorum. Fakat eşim sürekli görevde olduğu için kavuşmamız yıllık iznimize kaldı.

Çok şükür ki çıktık :)

Ve artık başka başka wifiler sayesinde buralarda olacağım. Beklettiğim için üzgünüm. Umarım uygulamamdaki ya da telefonumdaki sıkıntı neyse bir an önce çözülür ve ben ellere mahkum olmam.

Sizleri çok özledim.

Lafı daha uzatmadan...

Keyifli okumalar (kalp)

*

OLCAY

Gökhan.

Gök-han.

Gökhan. Gökhan. Gökhan. Gökhan!

Bir isim ancak bu kadar zihnimi doldurabilirdi. İlacın etkisiyle Toprak'ın biraz olsun ateşi düşmüştü ama hakkım olmayan merak duygusu bu sefer de beni yakıp kavuruyordu. Üstelik ilaç içerek de azaltılabilecek bir şey değildi. Gökhan kimdi? En savunmasız anında dudaklarından döküldüğüne göre onun için önemli biri olmalıydı. Babasının adı olmadığını biliyordum. Belki sevgilisi, belki nişanlısı, kim bilir belki de eşiydi. Gözlerim parmaklarında dolaştı. Bu fikirlerimden en az ikisini doğrulayacak bir yüzük göremediğimde rahatlayan nefesimi kesmek istedim. Bana neydi onun medeni halinden? Ne değişecekti evli olsa bekar olsa...

Ayrıca sevgilisi olabilirdi ya da yüzük takmaktan hoşlanan biri olmayabilirdi. O sırada gözlerim boynundaki zincire takıldı. Onun ucunda bir yüzük olabilir miydi? Gözlerim zinciri hayali olarak takip etti. Tişörtünün içinden belli olmayan ucu göremeyeceğim bir yerdeydi Hayal etmemem gereken bir kuytu da.

Başımı iki yana sallayarak bu histen kurtulmaya çalıştım. Sevenleri ayırdığımı düşündüğüm için belki de bu derece rahatsız olmuştum bu isimden. Peki geride birini bırakacak kadar mı mühimdi onun için bu mesele? İntikamdı. Yıllar önce alınması gereken, yakında alınması için elimden geleni yapacağım geç kalmış bir ödeşmeydi. Ölü ya da diri bu hesaplaşma yaşanacaktı. Canlı halde adalete teslim edilmesi belli ki hayatının aşkından bile ağır basıyordu ama neden? Babası nefes almazken o şerefsizin aldığı tek bir nefes bile bu vatana fazlaydı. Neden ödeşmeyi bu yolla istiyordu?

Kapının açılmasıyla kara düşüncelerim bir toz bulutu gibi yavaşça dağıldı. Aralanan kapıdan başını usulca uzatan Deli görmeyi beklediğim biri değildi. En azından bugünlük.

"Müsaade var mı komutanım?"

Barış, Mubuka, şimdi de Deli. Resmen yarım saat içerisinde yol geçen hanına dönmüştü küçücük oda. Başımı bıkkın bir tavırla içeri gelmesi için salladım. Kollarımı dizlerimden çekerek geriye yaslandım. "Kara haber tez duyulur ha." Bakışlarım deliksiz, hatta bazen nefessiz bir şekilde uyuyan Toprak'a çevrildi. Bu haldeyken birilerinin onu ziyaret etmesini ister miydi acaba?

"Kızın içinden geçtiğiniz duyulunca bir de gözümle görmek istedim."

"Ne?"

Kaşlarım hiddetle çatıldı. Kulaktan kulağa yayılan haberlerin gittiği çirkin yön hoşuma gitmemişti. Bunu fark eden adam "Sporda," diye ekledi. Hala kapalı olan kapının önünde dikiliyordu. "Yoksa bir kadına el sürmemeye yeminli olduğunuzu bilmeyen yok." Bunu medeni bir şekilde kavga etmek anlamında dediğini var saydım. Yoksa bir kadına istediğimde el dışında neler sürebileceğimi en iyi bilenlerden biriydi o. Konuştukça daha da battığını belli eden bakışımı havada kaptı.