A Journey To VillaValencio (Complete)

Kabanata 58

| 58 |

•~•

Hill's POV

Gulat akong napatingala ng lumindol nang malakas ang paligid. Hindi yun tumigil dahil habang tumatagal ay palakas nang palakas ang paggalaw ng lupa.

Pati ang palasyong kinaroroonan namin ay unti-unti na ding gumuguho. Ang mga kagamitan ay nagsibagsakan at ang mga naglalakihang aranyas ay nahuhulog at nababasag.

"Shit. We need to run."- I mumbled as I tried to carry aki's weight on my shoulder.

Ang isa niyang kamay ay nasa balikat ko samantala inaalalayan ng kamay ko ang katawan niya sa paglalakad. He looks tired and any minute he'll faint.

Napapansin ko na din ang pamumutla niya dahil sa dugong dumadaloy sa kaniyang nuo.

"Aaaahhh!"- sigaw ko ng bumagsak ang isang malaking semento sa harapan namin.

Dahil sa gulat ay nadulas ako at nasama si aki sa akin.

"Fvk."- he curse quietly and tried his best to stand with me.

"Is there any exit near here?"- tanong ko sa kaniya ng muli kaming maglakad patungo sa ibang direksyon habang inaalalayan ko siya.

"Kitchen."- tipid niyang tugon at tinuro ang pasilyong katabi lang ng hagdanan.

"Okay. We need to hurry."- hinihingal kong sambit at walang sinayang na oras.

We tried to walk fast while balancing ourselves and avoiding falling objects. I was so damn tired that all I wanted is to end this nightmare.

I heard aki's deep breaths beside my ear as bullets of sweats falls down from his face.

He's not looking good. Crap.

"Almost there."- I tried comforting him as I grip his shirt tightly.

Napatingala ako ng mas lalong umingay ang paligid. The wall above us started to crack as I heard creaking which indicates it's about to fall!

"There! The door!"- I screamed with relief when I notice the open door that will lead us outside.

*Booom!*

Ilang metro na lamang ay makakaabot na kami ng sumabog ang pintong paglalabasan namin.

Tumilapon kaming dalawa palayo duon dahil sa lakas at impact ng pagsabog.

I crash to a wall as aki rolled over the floor.

Napapikit ako sa sakit ng tumama ang likod ko sa pader. Sobrang lakas nun na halos hindi ako makahinga ng ilang segundo.

"Haa...sinong may sabing makakaalis kayo?"- ngisi ni lucifer habang paika-ikang lumapit sa amin.

Shit! He already escaped?!

Aligaga kong kinapa ang stun pen ko saking bulsa ng makita ang paglapit niya sakin. I cursed when I cannot find my pen.

My body was aching so I was seating on the floor and my back is rested on the wall.