The Blind Princess is A Villainess

Chapter 45: In Between?

"Morana." He whispered, dahil nakatitig nga ako sakanya. Kitang kita ko ang mga mata niya na paiba-iba ng emosyon. Parang paiyak na siya...

I summoned a teleportation circle, syempre gamit parin ang mga bulaklak ko. I mean wala naman akong ibang skill bukod dito diba?

Pero hindi ko maiwasang hindi mainlove sa mga bulaklak ko, they're so strong and beautiful at the same time.

Actually may plano na ako kung ano ang mangyayari sa mga kingdom ng Hearthorn Empire. Dahil nabubuhay sila sa mga fruits, vegetables and any edible plants.

Kailangan ko lang walain ang source of food nila, let's see how they're gonna struggle. Napatawa tuloy ako sa iniisip ko.

Also gustong gusto ko na talagang sak@lin si Eris but it would just end so easily na walang suffering and all. I was thinking kung unti-unting mawawala ang source of food nila-

Wouldn't the people blame her? Ngayong pinakita ko sa ibang tao ang nangyaring usapan namin ni Arcana. I wonder kung ano ang iisipin nila sa tinuring nila na hero.

Hmmm, may voice manipulation pa naman si Eris. Depende na yon sa mga tao kung magpapadala sila diba?

Marami-rami rin naman akong napat@y ngayon, it could be around 100 people. Pero hindi pa yon enough sa mga pinagagawa niya sakin.

I always thought revenge would be bad and stuffy dahil may possibility na ayaw ko sa pinagagawa ko. Yun ang sabi nina mother and father, pero ang sarap sa feeling pagkatapos kong pagbayarin sila.

If its petty then pettiness it is. Basta natutuwa ako sa revenge, I guess I was born to be a villainess. No more goody two shoes and the 'I'm-fine' answers ko.

Sana ginawa ko to noon pa, siguro hindi aabot sa ganito. Nagpapasalamat ako ng konti kay Eris because she awakened a devil inside me.

Mother and father always said na be kind, pero where did it get me? Kindness didn't get me anywhere, instead it turned me blind, nasaktan ako at pinagtaksilan.

Wala ngang magliligtas saakin, except me. Hindi ko na ibibigay ang expectations ko sa iba, lalo na yung nangyari kay Hellion. He promised he'd protect my family.

Pero ano ang nangyari, tsk. Nakakinis. Whatever, ayoko nang maging mabait. Being evil suits me naman pala.

Though ang sarap parin tirisin ni Eris dahil sa kwentong ginawa niya. Dagdag niya pa yung mga taong mabilis maniwala sa pinagsasabi niya.

Hays, nangyari na ang nangyari. Wag kang mag-alala grandmother, hindi basta-bastang magba-back down ang apo mo. Lahat sila ay nararapat na magdusa.

"Haha, ang saya." It makes my heart beat so fast dahil sa excitement. Nasasabik na ako sa mangyayari kay Eris, she no longer has Maisie anyway. Siya lang naman ang delikado sa kasama ni Eris.

Hmmm, I should find her head. Delikado na kung mabubuhay siya ulit, hindi natin alam kung ano ang limitasyon sa golden finger ni Eris.

Agad kong hinanap ang ulo ni Maisie using my vines, hindi ko na kailangang bumaba dahil puro dugo na ang nasa ibaba.

Naramdaman ko naman na nakuha na ng isa sa mga vines ko ang ulo ni Maisie kaya inutusan ko na pumunta ito saakin.

As I was waiting biglang may bumato sakin ng isang malaking... yelo? Mabilis ko itong nailagan. Tapos marami pa ang paparating sa direksyon ko.

Nagpatubo naman ako ng dalawang snapdragon pero ngayon ay malaki na silang dalawa. Hindi na sila yung tagabitbit ng mga monsters/beasts sa loob ng tyan nila.

Now they are monsters themselves. "GAAAAAAAAAAAAAAAAAAARRRGGHHH!" they both roared... they both went beside me.

Hinawakan ko naman ang mga ulo nila and whispered. "Someone's attacking your master. Have fun."

I tapped their heads pagkatapos kong sabihin yon at nagsimula na silang umatake kung saan may bumato saakin non. Alam na alam ko kung sino ang may gawa pero eh.

Habang busy yung dalawang snapdragons ko, my vine with Maisie's head finally arrived. Kinuha ko yon at inilagay sa isang bag upang hindi madumihan yung kamay ko.

Yuck... kanina pa ako naliligo ng dug0. Though it does smell good pero ayaw kong madumihan lalo na galing sa mga taong walang utak.

Aalis na sana ako kaso biglang may tumawag sakin. "Morana!" as I was about to look- he was already in front of me. "Don't go!"

Sinamaan ko naman siya ng tingin. "Hellion, bitiwan mo ako." Perks din ni Hellion eh ang bilis niyang gumalaw at wala akong oras na umilag, now both of his hands are now in my shoulders.

"Wag- wag kang umalis please." Pagmamakaawa niya. "I..." dahil hindi niya ako binitawan, gumamit ako ng vines upang hampasin siya.

But godd@mn his strength talaga, mabilis siyang nakailag. Kaya ang ginawa ko ay nagkontrol ng maraming vines upang pigilan siya na lumapit sakin.

"WAG KANG LUMAPIT SAKIN!" I screamed. "ANO!? NAKITA MO NA BA ANG GINAWA MO SAKIN!? HOW DOES THAT FEEL!?"

"I... I'm sorry." He whispered at nagpatuloy na lumapit sakin. Kahit may ilang beses na nakailag siya, may times din na tumusok ang vines ko sa mga braso at binti niya.

So sugatan talaga siya, but he didn't even give up. Kaya mas lalo akong nagalit at nainis. "Give up, Hellion. Because I already did."

Nakaluhod na siya ngayon, hinihingal and grunting in pain. Pressing his hands against his stab wounds, beads of sweats started falling down.

Was it sweats? Nakayuko kasi siya pero patuloy ito sa pagtulo... hindi, those were tears. What!? May gana pa siyang umiyak sa sitwasyon na to!?

Kasalanan ko bang lapit siya ng lapit? Kung hindi siya lumalapit sakin edi sana hindi siya masusugatan and won't be crying in pain right now.

"Mora, please." Rinig kong sabi niya. I rolled my eyes at naghanda nang umalis. "Don't leave... don't leave me."

"Paalam Hellion." At doon na ako tuluyang pumasok sa teleportation flower ko. Akmang susundan na sana niya ako pero my vines stabbed him in his stomach.

Kahit nakapasok na ako, kitang kita ko ang nangyari sakanya sa kabilang side ng bulaklak. His eyes are red and more tears started falling down. "I'm sorry..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Habang inaantay ko na magising si Llios ay inutusan ko sina Nereida and Clayv to guard the Verdantide Kingdom.

Binigyan ko na rin sila ng kapangyarihan, Nereida is the one who's guarding sa dagat ngayon. Si Clayv naman ay sa outer forest just in case may makatalo kay Nereida.

As I was waiting, nagulat ako dahil biglang bumangon si Llios. Lumiwanag naman ang mata ko. "Llios!" tawag ko sakanya pero hinawakan niya lang ang pisngi ko.

"Mora... I'm so sorry." Bulong niya, nagtaka naman ako sa sinabi niya. "Hellion... it's not Hellion's fault. Kasalanan ko, ako ang may kasalanan kung bakit siya na kontrol."

"He didn't do anything wrong. We're the same person."