Kanlı Toprak +18 (Düzenleniyor)

10.Bölüm

 Lütfen oy vermeyi unutmayın. :)

    Ayan eve geldiğinde karşısında abisi Mustafa ve çocuklarını görünce şok oldu. Sertçe nefes verdi. Bunların bir gün sonra Mardin'e alınması lazımdı. Ayan boşuna mı dikmişti onca adamı Mardin'in giriş ve çıkışlarına ? Şimdilik burdakilerle ilgilensin sonra sıra diğerlerine gelecekti. Onlar Ayan'dan korkmalıydı kesinlikle.

  Mustafa ailesindeki herkese sarılmış hepsi karşılık vermişti Merwan ağa hariç. Avin dayesi karşılık vermişti ama biraz soğuktu çünkü kırgındı Mustafa'ya ona hiç mi analık yapmamıştı da bunca zaman onu aramamıştı.Bir süre sonra Ayan'da gelmişti gelmesine ama sinirle bakmıştı abisinine.

   Mustafa tam sarılacaktı ki Ayan geriye çekildi. Bunca yıl gelmemişti şimdi kızı için gelmiş şov yapıyordu Ayan'a göre. Mustafa'nın yıllar sonra ilk defa gözü doldu. "Daye benim işim var. Bugün geç gelirim." dedi Mustafa'ya baktı hissiz boş ifadeyle" Belki de hiç gelmem. Malum misafirlerimiz var. Ve ben benim misafirim olmayan üstelik " dedi Evin hanıma döndü "Üstelik benim için ifade etmeyem insanların misafirleri ile asla ilgilenemem. Sen ilgilen onlarla."bunları dedi Ayan. Mustafa ona tekrar yaklaşacakken arkasına döndü kapıya adımladı. Buradan akıl sağlığı için biran önce gitmeliydi. Adımalrını hızlandırdı kapıyı açtı ve sert bir şekilde kapaltıp çıktı.

   Mustafa kalakaldı. Biliyordu kardeşi ona gelince kucak açmayacaktı. Ama yinede bakışlarında özlem aradı hüzün aradı. En azından nefreti bile aramıştı o gözlerde ama hiçbir ifade  yoktu boş bakıyordu kardeşi ona. Mecburdu Mustafa gitmese ikizi gibi çocuklarıda ölecekti.

   Ayan bir hışımla evden çıktı. Zor tuttu kendini gözlerinde özlem hüzün hatta nefret bile görsün istemedi. Kahretsinki özlemişti abisini. Öfkeliydi ona. Kızı burda olmasa gelir miydi? Gelmezdi tabikii. Gözleri doldu. Birkez geri eve dönüp sarılmak istedi belki de. Ama bu duyguların kalbinden atılmasını istedi. Bunlar boş duygulardı. Hakkedene hakkettiği gibi davrancaktı hayat ona bunu öğretmişti.

   Ordan depoya geçti Mardin'nin girişine ve çıkışına diktiği adamların hepsini çağırdı buraya. Birkaç dakika sonra hepsi geldi. Bir güzel hepsini dövdü. Daha sonra oradan şirkete geçti.

   Ofisine doğru gidiyordu. Çalışanlar ise yeni yeni çıkıyordu. Herkes Ayan'a baş selamı verip çıktı. Ayan ise ofisine geçti. Şirket'e yemek söyledi eve gidemezdi. Gidip onların suratını görmek istemiyordu. Birde onlar yüzünden şirketeki bu rahatsız koltukta uyuyacaktı. Bir diğer şirketinde onun için yatabileceği yer vardı ama oraya onların gelme ihtimali vardı. Durduk yere zaten tadı tuzu kaçmıştı. Yemeğini beklemeye başladı Ayan. Bu süre zarfında da düşünceleri onu rahat bırakmıyordu. Sonunda yemeği gelmiş yemeğini yemişti. Daha sonra birkaç dosyayla ilgilendi. Sabah ezanına kadar kafasını bununla meşgul etti bir nevi.  Sabah ezanı okunur okunmaz namazını kılıp yatıp uyumuştu.

    Gece olmuş Mustafa kızıyla olan berdel meselesini konuşuyordu.
" Babacım son kez söylüyorum ben berdeli kabul ettim. Ayrıca seninle bir süre konuşmak istemiyorum ama bizim iyiliğimizi istediğin için yaptın bu yüzden bir şey söyleyemiyorum. Neden yaptın da diyemiyorum ? Ama yine de sana kızgınım. Sen yıllardır bizden ailemizi saklamışsın. Neyse ne artık olanlar olmuş ölenler ölmüş, amcam haklı bu evlilik olmalı." dedi Asiye içi yansada korkuyordu Aden' e ya birşey yaparsa bu adam diye. En son babasını ikna edip odasına yolladı. Daha sonra düşünceleri ile uykuya daldı.

   Sabah Asiye' yi çalan kapı uyandırdı. Üstünü değiştirip kapıyı açtı. Karşısında iki adam vardı. Şaşırdı bunlar kimdi? Ve sabahın bir vaktinde kapıda işleri neydi?

    " Buyrun ne oldu?"dedi Asiye merakla."Ayan ağam sizi hastaneye götürmemizi söyledi orada çalışacakmışsınız." dedi adamın biri açıklamasını yaparak öbürü" salak Ayan ağadan çekeceğim var. O sana demedi mi bizi kendisinin gönderdiğini söylemeyecektik.Aptal."dedi ona acıyarak bakmıştı . Ayan ağası onu öldürecekti.