V.V.I.P. [BxB]

32.✨

"Sakin olur musun Kaya?"

Kaya arabanın kapısına kadar Gökçe'yi sürüklemeye devam etti. Bir an gözlerin kendisine döndüğünü fark ettiğinde yavaşladı.
Böyle yürüdükçe de sinirini atamıyordu.

"Bir anda böyle bir tepki vermemeliydin."

Gökçe Kaya'nın sınırını taşıran cümlesini söylediğinde Kaya arabanın önünde durdu ve elini sertçe ittirdi.
Gözleri ateş saçıyordu.

Gökçe'nin kendisine Cem'i savunması bardağın yarısından fazlasını dolduran en büyük sebepti.

"Bana o piçi mi savunuyorsun?"

Gökçe tıslayarak konuşmasına izin vermedi. Yavaşça arabaya ilerledi ve kapısını açtı. Fakat Kaya gelip sertçe kapattığı için girememişti. Araba ile Kaya'nın arasında kalmıştı ve gergindi.

"Cevap ver bana. Onca konuşma sonunda onu mu savunuyorsun dedim."

Gökçe nefesini sakinleştirmek ister gibi verdi ve elini göğsüne koyup patpatladı. Garaj bomboş olduğu ve arabanın yanında görülmedikleri için rahattı.

"Onun sözlerinin hiçbirini savunmuyorum Kaya."

Kaya gözlerini kıstı. Burnundan soluyordu ve sakin kalmak zordu. Gökçe fazlasını da söylemiyorken daha da hiddetleniyordu.

Aklına hala onu sevdiği gerçeği kocaman bir uyarı gibi gelirken dudaklarını sinirle ıslattı.

"Tabii ki. Savunmuyorsun. Ama yine de yaparsın çünkü sebebini biliyoruz. Neyi ne için yaptığını biliyoruz."

Zihnine bileğindeki taşlı kolye dolduğunda öfkesi arşa ulaşmıştı. Hırsla bileğine dalıp çekti ve ipini kopardı.

"Her şeyin o piç için düşünüldüğünü ve alındığını biliyoruz. Bir aydır tanıdığın adamı da ne olursa olsun Cem'e karşı tutman kadar saçma bir şey olamaz."

Göğsüne yakın olan elini elime alıp sertçe bıraktı ve hızla arabadan uzaklaşmaya başladı.

Gökçe ise bu ani çıkışlara alışkın değildi. Kaşları çatık biçimde olanı kavradığında Kaya karşıya geçmek üzereydi. Koşarak tutup kendine döndürdü ve gerçek hislerini söyledi.

"Böyle davrandığın için Nisa ile aran bozulabilir. Arkadaşlarının arasında sorun yaşamanı istemem Kaya!"

Kaya kolunu tutup kendine çeken Gökçe'ye döndü.

"Davranışlarımın sonucunu kendim düşünürüm. Bana böyle ters davranmasının bedeli olacaktı ve uyardım. Ama sen,"

Gökçe şaşkınlıkla ona baktı. Böyle düşünmemişti. Elinde, aldığı hediyeye tiksinircesine bakarken kötü hissediyordu.

"Sesini bile çıkaramadın. Ayrıca ona vermekten vazgeçip çöpe atacağın şeyi bundan sonra yerine at. Ne kadar iğrenç bir duygu biliyor musun?"

"Sesimi çıkaracak bir an bırakmadın bu birincisi! İkincisi, bu hediyeyi onu düşünerek elime almadım."

İpi kopan kolyenin taşlarına naifçe dokundu. Kaya'yı haklı buluyordu. Yine de takmaya devam etmesini istiyordu.

"Sipariş verirken Cem'i düşündüm evet. Ama evime geldiğinde, elime aldığımda aklıma sadece sen düştün. Sadece senin takman için sabırsızlandım, sakladım."

Kaya'ya mahcup ifadesiyle döndüğünde onun mesafeli bakışlarını buldu. Yine de zorla hediyesini taktıramazdı.

"Yine de haklısın onun için aldığım gerçeği değişmiyor."