Ep-2(Zawgyi)

4.7K 45 0
                                    









"ေသာက္ေဆး ၃ႀကိမ္စာေပးလိုက္မယ္ေနာ္ ၊ အခုက ေန့လည္ဆိုေတာ့ ဘာမွေရးမထားတဲ့ အထုပ္ကို အစာစားၿပီးရင္ေသာက္ရမယ္၊ညနဲ႔မနက္ေရးထားတဲ့အထုပ္က ဒီေန့ညနဲ႔ မနက္ျဖန္မနက္ တစ္ႀကိမ္စီ"

အဖ်ားက်သြားၿပီးေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးအား တဲြစပ္ထားေသာေသာက္ေဆးကို ေပး၍ ေသခ်ာမွာလိုက္သည္။ေဘးမွ အကူပါလာသၫ့္ မိန္းကေလးက က်သင့္ေငြရွင္းေနတုန္း လူနာအမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ ရိႈင္းမင္းခန႔္အားေသခ်ာၾကၫ့္လာၿပီး

"ဒါဆို မနက္ျဖန္မလာရေတာ့ဘူးေပါ့ ေဒါက္တာေလး"

"ဟုတ္ကဲ့ သက္သာၿပီဆိုရင္ လာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး "

အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ေဆးထိုးထားေသာတင္ပါးကို လက္ဖမိုးနဲ႔ေခ်ေနရင္းမွ မ်က္ႏွာကိုအနည္းငယ္မဲ့လိုက္သည္။

"ကၽြန္မေတာ့ ေန့တိုင္းကိုဖ်ားေနခ်င္ေတာ့တာပဲ "

" က်န္းမာခ်င္တယ္လုပ္ပါ ေဒၚေဒၚရယ္ ဘယ္ႏွယ့္"

"မက်န္းမာခ်င္ပါဘူး ေန့တိုင္းဖ်ားမွ ေဒါက္တာေလးကို ေန့တိုင္းေတြ့ရမွာေလ"

"ဟာဗ်ာ"

ရိႈင္းမင္းခန႔္ ရွက္ရွက္နဲ႔သာ ရယ္လိုက္ေတာ့ ေဘးအကူပါလာသၫ့္ ေကာင္မေလးကပါႃပံုးႃပံုးစိစိျဖင့္။သိပ္ေနာက္တတ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ေဆးခန္းလူရွင္းေနတာေၾကာင့္မျပန္ေသးဘဲ စကားဆက္၏။

"ေဒါက္တာေလးက တိုင္းရင္းသားစပ္လား"

"ဗမာစစ္စစ္ပါဗ်"

"ဟုတ္လား အသားကျဖဴေဖြးဥေနလို႔ေလ ၊ မ်က္ႏွာေလးကလည္း ေခ်ာလိုက္တာ မႈန္ေနေရာပဲ"

"အဲ့လိုၿမွောက္ေျပာလည္း ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ဖ်ားေအာင္ေနလို႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေဆးကိုနာနာထိုးမွာပဲေနာ္"

"ရတယ္ ရတယ္ ေဒါက္တာ၊ ေဆးခန္းကိုလာရရင္ၿပီးေရာ"

ကိုယ္ရယ္ေနရံုကလဲြ ဘာမွထပ္မေျပာႏိုင္ေတာ့။ေဘးကပါလာတဲ့ ေကာင္မေလးက သူမအေဒၚျဖစ္သူကို ဇြတ္တဲြေခၚမွသာျပန္သြားသည္။မိမိရုပ္ရည္နဲ႔ အသားအ‌ေရကို ခဏခဏ ခ်ီးၾကဴးတာကို ႄကံုရေပမယ့္ ေနသားမက်ေသးေပ။သို႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံ အခုလိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆို စေနွာက္တတ္တဲ့လူနာေတြေၾကာင့္ အေနခက္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ့ ပံုေသေန့စဥ္ဘဝမွာ အရယ္အႃပံုးေလးျဖစ္ေပၚေစေသးသည္။အနည္းဆံုးေတာ့ ေလာကႀကီးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနၿပီဆိုတဲ့ အမွန္တရားအား ခဏတာကုစားလို႔ရႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုပင္ ျဖစ္၏။

Painting On The SkinWhere stories live. Discover now