*သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန်*
စက် အိမ်ကိုပြန်လာတော့ ကားပေါ်ကမဆင်းခင် အိမ်ထဲအရင်ကြည့်မိသည်။
ရွဲများအပြင်ထွက်ကြိုလေမလားလို့ပါ။
ငါးမိနစ်လောက်ကားပေါ်ဆက်ထိုင်နေသော်လည်း လူရိပ်ပင်မတွေ့ရ။
နောက်တော့ ကိုယ့်ဘာသာပဲဆင်းကာအိမ်ထဲဝင်ခဲ့ရသည်။
"ရွဲရေ …… ရွဲလေး …… ကလေးပေါက်စရေ
ကိုယ်ပြန်လာပြီ"
"ရွဲလို့…… ဘယ်မှာလဲကွာ
ထွက်ခဲ့အုံး"
ခေါ်နေသော်လည်း ပြန်မထူးတာမို့ ဟိုဝင်ဒီထွက်လိုက်ရှာကြည့်ရပြန်သည်။
မရှိ။ မီးဖိုချောင်မှာလဲမတွေ့။အခန်းထဲမှာလဲမရှိ။
"စောနောင်"
"ဗျာ သခင်လေး လာပါပြီ"
"ရွဲရော……"
"မသိပါဘူးသခင်လေး
မမရွဲက ဘာမှပြောမသွားဘူး"
"သူအပြင်သွားတာလား"
"ခြံပြင်အထိတော့ ထွက်သွားပါတယ်
နောက်ဘယ်သွားလဲတော့မသိပါဘူး သခင်လေး"
"ဟင် မင်းတို့ကလဲ လိုက်တော့မကြည့်ထားကြဘူး
နေအုံး ဟိုဘက်ကိုလူတွေလာလား"
"အဲ့ဒါလဲမသိပါဘူးသခင်လေး"
"ဟ ခြံထဲကားဝင်မဝင်တောင် မင်းတို့ညီကိုမမြင်ကြဘူးလား"
"မမရွဲက မျက်လုံးဘယ်မှ မရွေ့နဲ့လို့ပြောသွားလို့ပါ အဲ့ဒါကြောင့် ကျနော်တို့မသိတာပါသခင်လေး"
"ပြီးရောကွာ ပြီးရော ဒါနဲ့ရွဲကဘယ်အချိန်ပြန်လာမယ်ပြောသွားလဲ"
"အဲ့ဒါလဲ မပြောသွားပါဘူးသခင်လေး"
"ဟင် အကုန်ဘူးချည်းဘဲလား
မင်းတို့နှစ်ကောင်ငါ့ကိုရွဲ့နေကြတာလား
ဟမ် အရင်တုန်းကလို နာချင်နေကြတာလား"
"မဟုတ်ပါဘူးသခင်လေး
မမရွဲကပြောသွားပါတယ်"
"ဘာပြောတာလဲ"
"သခင်လေးက အပြစ်ပေးရင် သူ့ပြန်ပြောပါတဲ့
သူသခင်လေးကို ပြန်ပြီးအပြစ်ပေးမယ်တဲ့"
"ဘာကြီး ရွဲကငါ့ကိုအပြစ်ပေးမယ်
မင်းတို့လာလိမ်မနေနဲ့ ရွဲကငါ့ကိုအရမ်းချစ်တာ
အဲ့လိုမပြောဘူး"
![သခင့်ရဲ့ကျေးကျွန် [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/378292238-64-k522210.jpg)