Your heart is mine ¡! [ចប់]

Part 43 [ ផ្តល់ឱកាសឲបងម្ដងទៅ! ]

តោះតសាច់រឿងពីភាគមុន>>

"កោះចេជូ!" ទីបំផុតជេយ៍បានឆែកឃើញពីទីតាំងដែលហ៊ីស៊ឹងបានចាប់ខ្លួនជុងវ៉ុនទៅហើយ គេប្រញាប់ប្រញាល់រៀបចំខ្លួនយ៉ាងលឿនដើម្បីចេញដំណើរទៅកាន់ទីនោះ
...

"ត្រៀមគ្នីគ្នាទៅកាន់កោះចេជូ!" ជេយ៍ដើរបណ្ដើរដៃកាន់ទូរស័ព្ទនិយាយទៅកាន់ជំនិតរបស់ខ្លួនបណ្ដើរ

"ឥឡូវមែនទេចៅហ្វាយ!" វិន

"ចាំស្អែកចាំទៅមែនទេ?"

"អ៎! អត់ទេ បាទបានចៅហ្វាយ" វិនឆ្លើយតបទាំងមិនសូវសមត្បិតខ្លួនដឹងចរិកចៅហ្វាយខ្លួនច្បាស់

ជេយ៍បានឡើងរថយន្តតម្លៃថ្លៃរបស់គេបើកចាកចេញទៅដោយឯកឯង គ្មានអ្នកណាដឹងទេថាគេទៅណាឡើយក្រៅពីវិន

"យើងរកឃើញពេលណាឯងស្លាប់មិនខាន លី ហ៊ីស៊ឹង!" ល្បឿនឡានបើកទៅយ៉ាងលឿនស្លេវតាមដោយអំណាចនៃចិត្តខឹងរបស់អ្នកបើក ជេយ៍គិតក្នុងចិត្តគុំគួនហ៊ីស៊ឹងជាខ្លាំង បន់ឲតែទៅដល់គោលដៅឆាប់ៗនឹងអាលមានរឿងល្អមើលកើតឡើង

+Skip
ក្រាក! សម្លេងបើកទ្វារសន្សឹមៗតាមដោយកម្លាំងដៃរបស់នាយកំលោះដែលបោះជំហានអើតលឹមដើរចូលមកយឺតៗ

"ចេញទៅវិញទៅ! ខ្ញុំចង់នៅម្នាក់ឯង" ជុងវ៉ុនហាស្ដីដេញនាយក្រាសចេញដោយមិនខ្លាចក្រែងចិត្តគេបន្តិចសោះ! ត្រូវហើយគេចាំបាច់ត្រូវក្រែងចិត្តបុរសម្នាក់នេះទៀតដែរមែនទេ? គេធ្វើអ្វីដាក់ខ្លួនខ្លះគេមិនទាំងក្រែងចិត្តខ្លួនផង រឿងអីខ្លួនត្រូវក្រែងចិត្តគេដែរនោះ!

"ហ៊ឹម! បងដឹងថាឯងប្រាកដជាខឹងស្អប់បងខ្លាំងហើយ..." ហ៊ីស៊ឹងដើរយឺតៗទៅក្បែរកាយតូចដែលអង្គុយលើគ្រែបែរខ្នងមើលទៅកាន់មាត់បង្អួចមិនព្រេច

"បើដឹងក៏ល្អហើយ! មនុស្សដូចបងខ្ញុំមិនគួរជួបមិនគួរស្គាល់ទាល់តែសោះ" ច្រមុះចាប់ផ្តើមឈួល ភ្នែកឡើងក្រហម ដំណក់ទឹកថ្លាក៏រលីងរលោងរៀបហូរស្រក់ពេញរង្វង់ភ្នែកទាំងគូរ ជុងវ៉ុនមិនចង់ជួបមិនចង់ឃើញ មិនចង់ឮសូម្បីតែសម្លេងរបស់ហ៊ីស៊ឹង ព្រោះវត្តមានរបស់បុរសម្នាក់នេះធ្វើឲគេចងចាំនូវរឿងគ្រប់យ៉ាងដែលបានកើតឡើងមកលើគេ គេពិតជាឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់