Your heart is mine ¡! [ចប់]

Part 47✨Last part 💕

//មួយសប្តាហ៍កន្លងផុតទៅ//
ពេលនេះសុខភាពរបស់ជុងវ៉ុនបានប្រសើរមកវិញហើយដោយសារទទួលបានការមើលថែយ៉ាងដិតដល់ពីអ្នករាល់គ្នាជាពិសេសគឺជេយ៍ នាយមិនដែលហ៊ានឲជុងវ៉ុនឃ្លាតពីក្រសែភ្នែកសូម្បីតែបន្តិចមិនថាគ្រប់សកម្មភាពដេក ដើរ ឈរ អង្គុយតែងតែមានវត្តមានរបស់ជេយ៍នៅក្បែរជានិច្ច ពេលនេះការងាររបស់នាយគឺផាត់ចោលមួយឡែកសិនដោយឲវិនជាអ្នកមើលការខុសត្រូវជំនួសឯខ្លួននាយផ្ទាល់គឺចង់នៅក្បែរសំណព្វចិត្តរបស់នាយឲបានយូរជាងនេះ។

ថ្ងៃនេះអាកាសធាតុអំណោយផលតាំងតែពីព្រឹកមេឃស្រឡះល្អខ្លាំងណាស់ទើបជុងវ៉ុនបានសុំឲជេយ៍នាំគេទៅសួរសុខទុក្ខហ៊ីស៊ឹងនៅឯមន្ទីរពេទ្យព្រោះរាងតូចចង់ទៅយូរហើយតែដោយសារកត្តាសុខភាពរបស់ខ្លួនមិនសូវល្អទើបជេយ៍មិនចង់ឲធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយព្រោះអីហ៊ីស៊ឹងកំពុងសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យកោះចេជូឯណោះ!

"បងជូនអូនទៅក៏បាន! តែពេលទៅដល់អូនកុំស្និតស្នាលជាមួយនឹងគេឲសោះបើមិនអញ្ចឹងបងនឹងសម្លាប់គេចោលមិនខាន" ដោយសារតែរាងតូចរំអុកពេកទេកុំអីនាយគ្មានឲទៅឡើយ

"បាទ! អូននឹងមិនស្និតស្នាលនោះទេគ្រាន់តែសួរសុខទុក្ខតាមបែបធម្មតាតែអូនពិតជាចង់អរគុណគាត់ដោយផ្ទាល់ខ្លាំងណាស់ដែលគាត់បានជួយជីវិតរបស់អូន"

"អឹម! បានហើយតោះឆាប់ឡើងឡានទៅ"
អ្នកទាំងពីរក៏បានធ្វើរដំណើរទៅតែពីរនាក់តែប៉ុណ្ណោះ។ចំណាយពេលយ៉ាងយូរទម្រាំតែមកដល់គឺមេឃជិតងងឹតទៅហើយតែមិនថ្វីនោះទេទោះជាយ៉ាងណាពួកគេក៏បានធ្វើដំណើរមកមន្ទីរពេទ្យតែម្ដង

//មន្ទីរពេទ្យចេជូ//
"សួស្ដីខ្ញុំមកសួរសុខទុក្ខអ្នកជំងឺឈ្មោះលីហ៊ឹស៊ឹង"

"អ្នកជំងឺឈ្មោះលីហ៊ីស៊ឹង...បន្ទប់លេខ០៧! អធ្យាស្រ័យលោកគាត់បានរើចេញកាលពីម្សិលមិញនេះបាត់ទៅហើយ"

"ចេញហើយ! គេទៅជាមួយអ្នកណាដែរ?" ជេយ៍សួរទៅកាន់គ្រូពេទ្យទាំងងឿងឆ្ងល់

"គឺសាច់ញាតិរបស់គាត់! លោកជាសាច់ញាតិរបស់គាត់ដែរមែនទេ?"

"អរបាទតែមិនអីទេ! អរគុណហើយ"