Your heart is mine ¡! [ចប់]

Part 44 [ សង្ឃឹមថាឯងនឹងមានក្ដីសុខពេលគ្មានវត្តមានបង ]

ហ៊ីស៊ឹងនឹងជុងវ៉ុនបានចំណាយពេលវេលាជាមួយគ្នាតាំងពីព្រឹកធ្វើនូវរឿងល្អៗ បង្ហាញស្នាមញញឹមឲគ្នាទៅវិញទៅមក និយាយគ្នាពីនេះពីនោះមិនលួសឡើយ។ ទាំងហ៊ីស៊ឹងនឹងជុងវ៉ុនពេលនេះហាក់មានអារម្មណ៍ថាសប្បាយរីករាយពេលដែលបានយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមកបានច្រើន

ខ្យល់បក់រវិចៗសម្លេងសត្វស្លាបយំរវើយៗ គួបផ្សំនឹងទឹកសមុទ្រដែលមានរលកបក់បោកតិចៗបង្កើតបានជាសម្លេងទឹកយ៉ាងគ្រលួច ទិដ្ឋភាពនាពេលល្ងាច ពេលដែលព្រះអាទិត្យរៀបអស្តង្គតចោលពន្លឺស្បៃពណ៌លឿងមកចាំងឆ្លុះជាមួយផ្ទៃសមុទ្រកាន់តែជួយបង្កើនឲមានភាពស្រស់ស្អាតថែមមួយកម្រិតទៀត

មនុស្សពីរនាក់កំពុងដើរបណ្ដើរគ្នានៅលើវាលខ្សាច់សមុទ្រ ដំណើរមួយៗរួមទាំងមានកាយវិការនិយាយគ្នាពីនេះពីនោះពោរពេញទៅដោយភាពសប្បាយរីករាយ។

"ហ៊ឹម! ព្រះអាទិត្យជិតលិចហើយមិនយូរប៉ុន្មានថ្ងៃស្អែកនឹងមកដល់" ហ៊ីស៊ឹងដាក់បង្គុយនៅក្រោមដើមដូងខ្ពស់ស្រឡះមួយដោយមានរាងតូចជុងវ៉ុនអង្គុយក្បែរ គេនិយាយដោយសម្លឹងមើលទៅផ្ទៃមេឃដែលកំពុងតែរៀបលិចចិត្តគេអណ្តែតអណ្ដូងមិនដឹងថាគេកំពុងគិតដល់ណាហើយនោះទេ

ជុងវ៉ុនមិនបាននិយាយអ្វីដែរគេគិតតែពីសម្លឹងមើលផ្ទៃទឹកដែលមានរលកបក់បោកតិចៗនោះទាំងទឹកមុខញញឹមស្ងួត

"ជុងវ៉ុនមិនមានអ្វីចង់និយាយជាមួយបងទេ?" ហ៊ីស៊ឹងដកដង្ហើមធំមួយស្របក់ទើបងាកមកសួរនាំជុងវ៉ុន ដើម្បីបន្លប់បរិយាកាសស្ងប់ស្ងាត់

"ខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវនិយាយពីត្រឹមណាទៅនោះទេ" ច្បាស់ណាស់ជុងវ៉ុនគេមានពាក្យពេចន៍មួយចំនួនដែលចង់និយាយទៅកាន់ហ៊ីស៊ឹងតែគេមិនដឹងគួរនិយាយបែបម៉េចទើបល្អ

"និយាយមក! បងចាំស្ដាប់គ្រប់ពាក្យដែលជុងវ៉ុននិយាយ" ស្នាមញញឹមលេចឡើងនៅលើផ្ទៃមុខរបស់ហ៊ីស៊ឹង គេញញឹមយ៉ាងស្រស់ស្អាតទៅកាន់រាងតូចតែមិនដឹងថាតើស្នាមញញឹមនេះអាចមានម្ដងទៀតឬអត់នោះទេ!

"ខ្ញុំ...មានអារម្មណ៍ថាខុសចំពោះបង"

"បងទេដែលគួរតែនិយាយបែបនេះ បងបានធ្វើរឿងខុសទៅលើឯងច្រើនណាស់"