When he was my Man

Chapter 39: Anger

Chapter 39: Anger

"P.A buksan mo ito! Magpapaliwanag ako!" ilang oras na ata siyang kumakatok diyan. Pero hindi ko sia pinapansin. Nagpapasalamat nalang ako dahil matibay ang pintuang pinagawa niya sa sarili niyang resort. Kaya kahit siya, hindi niya iyon mabuksan.

Sinubukan niya nading hingin ang susi, pero narealize niya siguro na doble doble ang lock. Kaya bahala siya.

Wala pang kasiguraduhan, pero alam ko na ang dahilan.

Estela is my half sister. Simple. Pero masakit. Inisip ko na ibang tao ang tinawag niyang daddy pero fuck! Kami lang ang bukod tanging nandoon sa parteng yun! Nakakatuwa lang kasi parehas pa kaming nagkagulatan.

"P.A buksan mo na to! Nagmamakaawa ako. Hayaan mo naman akong magpaliwanag sayo!" alam kong hirap na hirap na siya. Pero wala akong balak na kausapin siya. Bahala siya sa buhay niya. Hindi ko alam kung paano ko ipaprocess sa utak ko lahat. Pero isa lang ang malinaw.

Iniwan niya ako para sa anak niya sa labas. Funny right?

Nagising ako sa tunong ng cellphone ko. Si Mommy.

"Ma"

["You alright? Let's talk"]

"Alam mo na? Agad?"

["Yeah. Come home baby. Please?"]

Wala naman akong ibang magagawa. Alam kong nasasaktan si Mommy ngayon. At wala akong laban doon. Kahit tiisin ko siya, hindi ko kaya. Maldita siya, pero hindi ko siya kaya hindian.

Nag-ayos na ako ng gamit ko. Babalik ako sa Manila. Kelangan maging malinaw ng lahat sa akin. Napapagod na ako. Baka konti nalang sumabog na ang utak ko.

Ingat na ingat pa akong huwag makita ni Clyde. Halos iwasan ko din lahat ng CCTV camera. Pero in the end, alam kong sasakyan niya ang sumusunod sa akin.

--

Parang balewala sa akin ang pagod. Tuloy-tuloy akong pumapasok sa bahay at nadatnan si Mommy sa sala. At lalo akong nasorpresa dahil andito sila.

"Mommy, pinauwi mo pako? Sana binalaan mo man lang ako na my bwisita ka pala" lahat sila nakayuko. Parang sinasamba nila ako. Kelan pa ako naging santo?

"Oh ikaw? Humilera ka na sa kanila. Umpisahan na natin ang meeting de avance" mapanguyam kong sabi.

Wala ni isa sa kanilang apat ang nagsasalita. Kapwa nahpapakiramdaman pa sila. Si Mommy naluluha. Ang Daddy hindi mapakali.

"Ano? Ano na!?" Pasigaw kong sabi kaya napitlag pa sila.

"Princess-"

"Don't you dare call me Princess!"

"Phylbert!" Nangigigil ako. Gusto kong kainin lahat ng sinabi ko noong nakita ko siya sa resort. Kalimutan? Kalimutan ang nakaraan? Tangina. Bakit ko ba nasabi ang mga iyon?

"Bakit Mommy? Kaya niya ba tayo iniwan? Ha-ha-ha. You don't mention earlier, super hero ka pala dad. Taga sagip ng mga sawi"

"Anak. Makinig ka muna" nahihirapan niyang sabi pero nagbuga lang ako ng hangin.

"Sige. Makikinig ako. Pero siguraduhin niyo lang, sasangayon ako sa mga sasabihin niyo"

"K-kapatid mo si Estela." Hindi ako kumibo at hinayaan ko lang siyang magsalita. "Nalaman ko na may anak ako sa una kong karelasyon noon. Nagbunga, pero itinago niya sa akin iyon" Nahihirapan siyang magpaliwanag pero hinayaan ko siya. Wala din naman akong sasabihin.

"I got a call from her. May malubha siyang sakit noon. Nagulat ako sa sinabi niya na may anak kami. Pero mas nagulat ako, dahil sinabi niya na nawawala ito. Kinuha ito ng kaibigan niya na matagal ng may galit sa kanya. Noong una hidni ko alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung saan ko siya hahanapin. Nagpaimbestiga ako. Hanggang sa nagkita kami ng kaibigan ng taong kumupkop sa kanya"