When he was my Man

Chapter 7: A kiss

Chapter 7: A kiss

“O-okay ka lang ba?” tanong sakin ni Clyde, pero tanging tango lang ang sinasagot ko. Inumpisahan ko nading lumakad para makarating agad sa bahay at magkulong sa kwarto.

Ang sakit padin kasi ng pagkakahulog ko. Sobrang sakit, pero mas masakit pala yung mismong mahalmoyung gagawa sayo ng ganon.

Oo inaamin ko, mahal ko pa talaga si Clyde. Wala naman kasi kami talagang formal break-up. Simula nung nakita niya yung bagay na yun, nawala nadin siya sa paligid ko. So tell me, do I need to consider it as a break up?

Oo nga at nung una sinasabi ko na ayoko ng Makita siya. Ayoko ng mahalin siya, na nakapag moveon nako. Pero syet lang. Kasi nagtama palang yung mga mata namin, ayoko ng humiwalay sakanya.

Para kong pinagkaitan ng pagmamahal pag naaalala ko na dalawang taon niya kong iniwan. Sabagay, ano pa nga bang aasahan ko?

Kung ibang tao kaya yung Bikoy na tinutukoy nila Mommy, ano kayang ngyayare sa akin ngayon?

Hindi pa ko nangangalahati sa paglalakad ko, pero parang hinahapo nako. Isa pa, feeling ko hihikain na ko sa sobrang bigat ng pakiramdam ko.

“T-tara na” Kinuha niya yung kamay ko pero binawi ko din agad. Hindi ako nagpapakipot o nagmamatigas. Sumama lang talaga yung loob ko.

“Hindi na. Mauna kana sa kabilang bahay”

“Paano ka?” Paano ko? Sa lagay ba ngayon e concern kana? Pagtapos mokong ihulog?

“Ayos lang ako”

--

Hindi ko nga alam pano ko nakarating sa kwarto ko ng hindi nagkakalas katawan e. Kinuha ko agad yung bag ko at inilabas ko yung inhaler ko. Tae naman, ngayon pako hinika.

Alas singko na pala ng hapon. Pero syet, di pako nanananghalian. Epekto lang ba to pagkalipas gutom o .. never mind. As if he care.

*tok tok*

Naalimpungatan ako nung may narinig akong kumakatok. Pero di ko nalang pinansin. Kapag kase hinihika ako, gusto ko yung natutulog nalang. Hindi ko kasi nararamdaman yung paghihirap ko sa paghinga.

“Miss Phyl, kumain po muna kayo” Si manang pala. “Hindi pa po kayo nagtatanghalian e”

Natouch naman ako. Pero nawala na talaga yung gutom ko. Kahit Hainan mo pa ko ng Crab at Shrimp.

“Nagpaluto ho si Mam Jin ng seafood, pabirito niyo raw po” Automatikong nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko. “Miss P-”

“Anong sabi nyo manang?” Parang naging shrimp at crab yung eyeballs ko. Ugh!

Bumaba nako sa hapag at nakita ko nga. Oh my gosh barabas hestas sopas!

Nilantakan ko agad yung hipon. Hindi yung crab. Hindi ako marunong magbalat e.

“Sir Clyde!”

 

“Manang, kumain naba si Phylbert?”

 

“Ay opo. Nahanduon po sa lamesa, kakain po ba kayo Sir?”

 

Sabihin mong hindi, ahil baka mawalan lang ako ng gana.

Pero letche, huli na dahil my umupo na nilalang sa tabi ko.

“Gusto mo ipagbalat kita……….”

“T-alag--”

“Manang?”